‘Awesome!’ eindigt een email met drie alinea’s dank van een student. Hartverwarmend, alle liefdesbrieven voor ons werk het afgelopen jaar. In collegiale WhatsApp-groepen en op Twitter zag ik vele vormen van waardering voor docenten – handgeschreven brieven, tekeningen, filmpjes. De saamhorigheid was duidelijk. De erkenning van onze passie geeft energie om door te zetten in het nieuwe jaar.
De omslag naar honderd procent digitaal onderwijs was namelijk energieslurpend. Digitale vervanging creëren voor laboratoriumpractica en veldexcursies, opnames maken van colleges, nieuwe stages regelen voor studenten die naar het buitenland zouden gaan. Het dwingende van deze acute verandering bracht stress, maar ook vrijheid. We mochten het administratieve micro-management even loslaten. De focus lag op de primaire taak: gezamenlijk goed onderwijs verzorgen.
Normaal gesproken geef ik practica over ecologische analyses in een computerzaal. Aan de lichaamstaal van de studenten kan ik dan snel inschatten hoe het met ze gaat. In het digitale academische universum ben je blind. In Brightspace zie je alleen lijsten met namen. Geen gezichten, geen uitdrukkingen. We besloten daarom de computerpractica te doen op de gamingplatform Discord. Gamers dulden geen frictie, snel wisselen tussen groepen en soepele gesprekken is het devies.
Ik check m’n mail. Een opeenstapeling van correctieve administratieve berichten
Tijdens een vak probeer ik elke student op z’n minst eenmaal één op één te spreken. Wanneer ik ze op het scherm zie, verandert een naam van een lijst opeens in een mens met studie-interesses, zorgen en ideeën. Na de zoveelste intens lange dag van overuren ben ik vermoeid, maar tevreden met wat de studenten leren. Ik check nog even m’n mail. Een opeenstapeling van correctieve administratieve berichten, veelal geautomatiseerd. ‘Je hebt te veel uren geschreven in myprojects’, ‘Declaraties afgekeurd vanwege digitale handtekening’. Ik voel me opeens een naam op een lijst.
Hoe houd je creatieve wetenschappers in de wetenschap? Niet door bureaucratische kettingen. We kunnen bij de universiteit niet concurreren met het bedrijfsleven in de vorm van geld, maar kunnen mensen wel aantrekken met begrippen als intellectuele vrijheid en ruimte voor nieuwsgierigheid.
WUR herkent het probleem en geeft gelukkig aan de administratieve lasten te willen verminderen. Wat ik vooral mee wil geven: ga uit van vertrouwen en saamhorigheid. Je krijgt awesomeness ervoor terug.
Lisa Becking is universitair docent bij Mariene Dierecologie, onderzoeker bij Wageningen Marine Research en bestuurslid van De Jonge Akademie (KNAW). Ze zoekt naar kunst boven en onder de waterspiegel.