Tom Spannings. Foto: Guy Ackermans Ze zijn onmisbaar op de campus, schoonmakers, conciërges, cateraars, tuinmannen, receptionisten – de lijst is lang. Resource zoekt deze sleutelfiguren op. Dit keer Tom Spanings (54), biotechnicus van de visfaciliteit van Carus.
‘In deze baan moet je het beste voor je dieren willen. Zij hebben geen keuze, jij wel. Als jij overwerkt bent, geen tijd, kennis of zin hebt, dan heeft dat zijn weerslag op de dieren. Goed voor de dieren zorgen, leidt bovendien tot minder proefdiergebruik. Ik vind dat het leukste: zorgen dat mijn vissen het zo goed mogelijk doen. Het geeft een kick als ze er gezond uitzien, goed groeien, veel eieren leggen. Het is de basis.
In deze baan moet je het beste voor je dieren willen
Als senior biotechnicus ben ik verantwoordelijk voor de sectie zebravissen en karpers. De karpers kweken we al zo’n dertig jaar. Voordat de vissen te oud en een bron van ziekten worden, euthanaseren we ze. Hoewel dat op een ‘humane’ manier gebeurt met een hoge dosis slaapmiddel in het water, vind ik het nooit leuk. Verder zijn de twee voedermomenten op een dag een vast onderdeel van mijn werk. Daartussenin verschillen mijn werkzaamheden, afhankelijk van de lopende experimenten. Zo kan ik het ene moment een paar honderd vissen wegen en dan weer een uur bezig zijn met de waterkwaliteit van het koraal. Ik help onderzoekers ook uitpluizen wat de beste onderzoeksopzet voor het experiment, de dieren en werknemers is. Ik bekijk bij welke externe factoren als licht en waterkwaliteit de vissen het het beste doen en zorg ervoor dat die factoren hetzelfde zijn bij elke onderzoeksopstelling. Simpelere taken vind ik ook fijn om te doen. Bij het schoonmaken van een aquarium hoef ik even niet op mijn tenen te lopen.
Mensen hebben altijd veel vragen over mijn werk. Vaak hebben ze een te simpel beeld over het houden van proefdieren. Ze denken dat we voor onderzoek een dier doden, maar tegenwoordig kan er veel onderzocht worden met de eieren van zebravissen.
Als kind was ik veel bij slootjes te vinden, om te vissen en om kikkers en salamanders te vangen. Ik heb nog lang gevist, maar omdat ik tijdens mijn werk ook met vissen bezig ben, doofde dat plezier uit. Hiervoor werkte ik 34 jaar op de Radboud Universiteit met vissen en ben nu een jaar werkzaam bij WUR. Ik hou van afwisseling en uitdaging, maar dat werd steeds minder in Nijmegen. Dat vind ik nu hier bij WUR. Ik denk niet dat ik hier nog wegga.’