Toen ik mijn middelbareschooldiploma haalde, had ik grootse plannen met de wereld. Ik ging studeren aan University College Maastricht en zag mijn toekomst bij de Europese Unie of Verenigde Naties. Na twee maanden kwamen het competitieve sfeertje en de streberige studenten mijn neus uit. Ik had het gevoel dat het politieke spelletje van macht, geld en eigenbelang al begonnen was. Teleurstelling vermengde zich met een jeugdige verontwaardiging: was dit hoe de wereld er vanaf nu uit ging zien?
Het jaar daarop zocht ik mijn heil in het vredige Wageningen. Met flink verlaagde verwachtingen begon ik voor de tweede maal aan een studentenleven. Maar waar ik in Maastricht een sterke druk voelde om me te conformeren aan een systeem van netwerken waarin carrièretijgers in een rap tempo de meest indrukwekkende wegen naar topfuncties aflegden, voelde ik me in Wageningen vrij.
Na twee maanden kwamen het competitieve sfeertje en de streberige studenten mijn neus uit
Onze stad is klein, dorps, gezellig, ons-kent-ons. Bovenal is Wageningen meer dan elke andere studentenstad in Nederland open-minded. Nu is de betekenis van die term helaas uitgehold wegens grootschalig gebruik door hip Nederland, maar Wageningen is niet open-minded om een trend te volgen. Wageningen is oprecht open-minded. In Wageningen hoef je niet iets te zijn of te voldoen aan een plaatje, maar wordt het juist aangemoedigd om anders te zijn.
Wageningen heeft lak aan de systemen die bij University College Maastricht mijn eerste kennismaking met de grote wereld vormden. De ambities van Wageningen liggen niet binnen dat systeem, maar stellen dat systeem op de proef. Wageningen durft zich opnieuw af te vragen waartoe de mens op deze aarde is en geeft het antwoord in haar missie: ‘for quality of life’. Daarvoor is vrijheid vele malen belangrijker dan exorbitante hoeveelheden macht, geld en consumptie. In het vrije Wageningen heerst eensgezindheid om problemen zoals de klimaatkwestie en het voedselvraagstuk aan te pakken en de kwaliteit van leven van plant, dier en mens te verbeteren.
Wageningen durft zich opnieuw af te vragen waartoe de mens op deze aarde staat
Die eensgezindheid is fantastisch comfortabel om in te leven. Zij verdwijnt echter als je bus 88 neemt en de wijde wereld in trekt. Toch zie je de Wageningse ambities op steeds meer plaatsen aan populariteit winnen. Ons kleine stadje van slechts veertigduizend inwoners brengt kennis voort die morgen weer meer dan vandaag van wereldbelang zal blijken. Zo is Wageningen een hub van de toekomst, een dorp met wereldambities.
Ik bedank Wageningen voor de lessen die zij mij heeft geleerd over mijzelf en de wereld. Aangezien de stad mijn hart heeft gestolen, zie ik mijzelf genoodzaakt altijd een stukje van het vrije, ambitieuze Wageningen met mij mee te dragen. Wageningen, bedankt.
In 2018 begon blogger Geert van Zandbrink met schrijven voor Resource. Inmiddels heeft hij zijn bachelor Economie en Beleid in Wageningen afgerond en maakt hij zich op voor de overstap naar de UvA waar hij filosofie en klassieke talen gaat studeren. Na in totaal zo’n vijftig blogs is dit zijn laatste.
De redactie van Resource bedankt Geert voor zijn enthousiaste bijdragen en de welbespraakte manier waarop hij de lezer deelgenoot heeft gemaakt van zijn studententijd in Wageningen. Wij wensen hem veel plezier en succes in Amsterdam!