WUR-studenten Myrthe Bouma (links) en Merle Kuiper werken in de coronateststraat die in de bioscoop in Ede gevestigd is. Foto: Guy Ackermans Elke week worden er zo’n 230.000 coronatests gedaan in Nederland. Een enorme klus, waar veel werknemers voor nodig zijn. Een groot deel van de testers is student. We spraken twee WUR-studenten over deze bijzondere bijbaan.
Merle Kuiper doet de master Voeding en Gezondheid en combineert die sinds september met een baan in de teststraat. ‘Ik werk normaal gesproken in de horeca, bij Ouwehands Dierenpark. Dat ging dicht in maart, dus toen ben ik op zoek gegaan naar iets anders en ik wilde graag helpen tijdens de coronacrisis. Toen kwam er een mailtje langs van WURkforce (de ‘baantjeslijst’ van WUR, red.) waarin stond dat ze mensen zochten bij de GGD. Nou, dat leek mij wel wat.’ Ook Myrthe Bouma (bachelor Bos- en Natuurbeheer) besloot zich op te geven toen ze de oproep van WURkforce zag. ‘Ik ben vierdejaars bachelor omdat ik nog een aantal vakken moet doen. Tussendoor heb ik veel tijd om te werken, ik ben nu sinds een maand tester.’
Het liefst zie ik de coronacijfers omlaag gaan, al kost dat me mijn baan
Voor wie zich nog niet op corona heeft laten testen, hier het proces in het kort. Als je binnenkomt, zeg je je naam, laat je je identificatie zien en word je aangemeld in het computersysteem. Dit is het administratieve stuk van de procedure, het werk dat Merle doet. Daarna ga je zitten en zal de tester – van top tot teen ingepakt in een beschermingspak, masker en bril – de test afnemen. Met een wattenstaafje wordt een uitstrijkje genomen uit je keel en neus. Dit is Myrthe’s baan. Het monster gaat in een buisje, gekoppeld aan je naam en wordt opgestuurd naar het lab. Daar kijken ze of je het coronavirus bij je draagt.
Scherp blijven
Een klusje van een paar minuten, maar wel een heel belangrijk klusje. Myrthe: ‘Je moet secuur te werk gaan, je mag geen fouten maken. Jij wilt niet degene zijn die een buisje verkeerd labelt, of een test kwijtraakt. Dan moet iemand terugkomen en nog een keer getest worden. Nog vervelender is het als je de test verkeerd uitvoert. Dat kan een “vals negatief” geven. Dan loopt er iemand rond die denkt dat ‘ie niet ziek is, maar dat wel is. Zo iemand kan dan veel andere mensen aansteken.’ Bang om zelf ziek te worden, zijn ze niet. Merle: ‘Wij zijn goed beschermd. Ik zit achter een plexiglas plaat en ik draag altijd een mondkapje. Verder ontsmetten we alles wat mensen aanraken.’
Ik zeg mensen dat ze op hun handen moeten gaan zitten
Om een test goed uit te voeren, moet je een wattenstaafje een flink eind in iemands neus steken. Dit is de reden dat veel mensen wat zenuwen voelen als ze getest moeten worden. Ook voor de tester zelf is de eerste keer spannend. ‘Je wordt goed ingewerkt en krijgt ruim de tijd om met een collega mee te kijken. En heel moeilijk is het niet. Maar toch, de eerste keer stond ik er wel met trillende handjes.’
Op je handen zitten
Ondertussen is het routine geworden, al is het dat voor de ‘cliënten’ natuurlijk niet. Hoe ga je om met nerveuze mensen? Merle: ‘Je probeert mensen gerust te stellen, een grapje te maken. In het begin heb ik me laten testen door een collega om te weten hoe het voelt. Je kan natuurlijk niet tegen iedereen zeggen dat het wel meevalt, als je het zelf niet ervaren hebt.’ Toch reageren sommige mensen heftig. Myrthe: ‘Soms halen mensen echt naar je uit, ik word vaak bijna geslagen. Dat is een soort reflex, als je met het wattenstaafje aan de gang gaat. Ik laat dan snel los en stap terug, en vertel mensen dat ze op hun handen moeten gaan zitten. Dat werkt wel. Andere mensen zijn zo zenuwachtig dat ze gaan hyperventileren. Of ze zijn bezorgd dat de overheid hun DNA bewaart voor duistere doeleinden. Soms kijken ze me wantrouwend aan: ga jij die test bij me doen? Kinderen zijn makkelijker. Die zijn ook bang, maar geven zich over. Kinderen hebben een rotsvast vertrouwen in medisch uitziende mensen.’
Moeilijke momenten
‘Voor sommige mensen heeft de testuitslag grote gevolgen,’ vertelt Merle. ‘Als ze na de sneltest positief testen op corona kunnen ze niet op vakantie, niet naar een begrafenis of op bezoek bij familie. De emoties lopen soms hoog op. Normaal gesproken zou je dan een arm om iemand heen slaan, nu moet ik vanachter mijn plexiglas scherm proberen iemand te troosten. Dat zijn moeilijke momenten.’
Gelukkig zijn de meeste contacten leuk. ‘Nu het hele testproces efficiënter is, krijgen we vooral positieve reacties. Mensen zijn blij en dankbaar dat ze snel geholpen worden.’ Myrthe: ‘Het is echt leuk werk, ik zou het graag nog een tijd blijven doen. Maar het hangt er vanaf hoe de pandemie zich ontwikkelt. Het liefst zie ik dat de coronacijfers omlaag gaan, al kost dat me mijn baan.’