Foto: Shutterstock Dat concludeert Sara Erasmus onderzoeker bij Food Quality and Design. Ze onderzocht de voedingswaarde van het vlees van de springhaas (Pedetes capensis), een knaagdier dat onder meer in Zuid-Afrika voorkomt. ‘Om de hele wereldbevolking in de toekomst van voldoende eiwit te voorzien moeten we op zoek naar alternatieve eiwitbronnen die gezond, betaalbaar en duurzaam zijn. Er is voldoende beschikbaar, maar we kijken niet altijd op de juiste plek.’
Plaagdier
Het eten van vlees wordt bekritiseerd omdat veeteelt bijdraagt aan opwarming van de aarde. Daarom worden alternatieven zoals plantaardige vleesvervangers, insecten of lab-vlees aangedragen. Maar er is volgens Erasmus nog een ander scenario, dat veelal over het hoofd wordt gezien. ‘Er zijn veel diersoorten in het wild die een plaag vormen en om die reden worden gedood om de populatie onder controle te houden.’ Dit is ook het geval met springhazen in Zuid Afrika, die door boeren worden gedood omdat ze veel schade aan gewassen aanbrengen. Dat vlees wordt grotendeels weggegooid. Zonde denkt Erasmus, want het is een gezonde en goedkope eiwitbron.
Net konijn
Erasmus onderzocht de karkassamenstelling van springhazen en zag dat ze veel weg hebben van commercieel gefokte konijnen. ‘Het vlees is vetarm en rijk aan eiwitten en essentiële aminozuren.’ Het maakt wel uit of de springhazen in de zomer of in de winter gevangen worden . ‘In de winter bevat het vlees meer verzadigde vetzuren. Wat minder gezond is. Dus het zal vooral een seizoenssproduct worden.’
Je moet mensen verleiden het te proberen en als ze merken dat het lekker is zullen ze het vaker willen eten.
Sara Erasmus onderzoeker bij Food Quality and Design
Voordat springhaas wijdverbreid op het menu komt in Zuid Afrika, moeten er volgens Erasmus eerst bevoorradingsketens worden opgezet die ook de veiligheid van het vlees kunnen garanderen. ‘In principe is vlees van planteneters minder risicovol, maar het kan bijvoorbeeld wel parasieten bevatten. Er is al veel onderzoek gedaan naar de veiligheid van bush-meat, dus het is vooral een kwestie van die kennis toepassen.’
Wat de boer niet kent…
Wat mensen wel en niet eten is voor een groot deel cultureel bepaald. Het vlees van springhazen wordt al generaties lang door lokale stammen in Zuid Afrika gegeten. Maar verder is het niet zo populair in de rest van het land. Erasmus: ‘Diezelfde angst voor het onbekende zie je ook bij alternatieve eiwitbronnen als insecten. Ik denk dat als je consumenten beter informeert over de gezondheid en voedingswaarde van het product, dat de vraag zal toenemen.’
Omdat het vlees lijkt op dat van konijnen, zal de overstap voor consumenten die al konijnenvlees eten niet zo groot zijn denkt Erasmus. Daarnaast helpt het om het te verwerken in iets wat de consument kent. Zo worden in Nederland veel ganzen afgeschoten, die eindigen onder meer in de Schipholgans bitterbal. ‘Je moet mensen verleiden het te proberen en als ze merken dat het lekker is zullen ze het vaker willen eten.’
