Foto: Guy Ackermans Ze zijn onmisbaar op de campus: schoonmakers, conciërges, cateraars, tuinmannen, receptionisten – de lijst is lang. Resource zoekt deze sleutelfiguren op. Dit keer Evert van Silfhout (55), conciërge in Forum.
‘Mijn motto is: een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Ik straal graag enthousiasme en positiviteit uit en anderen waarderen dat. Plezier in je werk moet voorop staan en anders moet je ander werk zoeken.
Ik weet nooit wat de dag brengt en dat maakt het leuk. Bij een ochtenddienst loop ik alle zalen na of het netjes is, want dan houdt iedereen het ook schoon. Ik test alle beeldschermen en microfoons, kijk of de krijtborden schoon zijn, vul de krijtjes aan.
Ik weet nooit wat de dag brengt en dat maakt het leuk
Het leukste vind ik dat wij de eerstelijnsondersteuning zijn bij ad-hoc-problemen. Als een docent bijvoorbeeld een probleem heeft met een beamer, dan moeten wij het oplossen. Met de dames van de receptie, de technische jongens, de afvalinzamelaars van Ecosmart en de schoonmakers zijn we de spil van het gebouw. Alles moet reilen en zeilen onder wisselende omstandigheden, zoals nu met corona. We zijn ontzettend druk geweest met zalen herinrichten, meubilair verplaatsen, de bewegwijzering, andere uitgangen maken. Ik hoop dat de coronatijd snel klaar is en iedereen weer welkom is in Forum – nu is het wel erg rustig.
Vroeger wilde ik bij de politie, maar na de keuring bleek ik nog te jong. Ik kwam via-via bij de bibliotheek op de universiteit terecht, en nu werk ik hier al 35 jaar. Steeds in verschillende banen, maar altijd stond contact met mensen voorop.
In 2007 heb ik met een collega alles op poten gezet voor de opening van Forum. We hadden veel invloed, bijvoorbeeld op de indeling van de zalen. Dat was ontzettend leuk. Het was ook bijzonder toen het Forumgebouw werd geopend door koningin Beatrix en prinses Máxima, dat maak je niet elke dag mee.
Een aantal jaar terug was er een steekincident op Forum. Iedereen was in paniek. Ik werd erbij geroepen en heb met collega’s de slachtoffers geholpen. Ik heb voor de politie in de gaten gehouden waar de dader heen vluchtte. Zoiets grijpt je wel aan – geweld komt dan wel heel dichtbij. Maar het is fijn als je het met collega’s kan oplossen.
Ik moet nog zo’n 13 jaar werken, misschien ga ik wel een paar daagjes per week in het nieuwe onderwijsgebouw Aurora werken – weer een nieuwe uitdaging. Je moet er zelf wat van maken, ja toch?’