Illustratie: Henk van Ruitenbeek Tijdens de culturele en sociale introductie die ik als nieuwbakken student een jaar geleden meeliep, klonken de woorden ‘typical Dutch’ zo vaak, dat het bijna een mantra leek. Ik was blij met alle informatie over ‘the Dutch’ en hun eigenaardigheden, maar ik ervaarde ook een neveneffect.
Ik vormde een beeld van formele, onvriendelijke en botte mensen
Hoe meer mij werd verteld over de Nederlanders en hun cultuur, hoe meer zich in mijn hoofd een beeld vormde dat ik onbewust met mij mee droeg. En dat beeld speelde vervolgens een rol bij iedere ontmoeting die ik met Nederlandse studiegenoten had. Zodra iemand zei ‘ik ben Nederlands’, vinkte ik in gedachten een lijstje kenmerken af: is deze persoon lang; direct of zelfs bot; gehaast? Ons was immers op het hart gedrukt ons niet beledigd te voelen als Nederlanders hun mening recht voor z’n raap uiten. ‘Dat is nou typisch Nederlands, wij zeggen altijd waar het op staat.’ Ook werden we gemaand vooral op tijd te zijn! ‘Voor Nederlanders is tijd geld.’ Hoewel het allemaal soms dicht bij de werkelijkheid ligt, heeft deze lijst mijn beeld van Nederlanders beïnvloed: het waren dus formele, afstandelijke, intimiderende, onvriendelijke en botte mensen.
Heb ik dan geen lachende en ontspannen Nederlanders ontmoet? Niemand die mij groet als ik ga fietsen of hardlopen in het bos? Geen mensen die mij uitnodigen voor het avondeten? Heb ik dan geen Nederlandse vrienden die leven volgens de ‘Afrikaanse tijd’ en structureel te laat komen? Natuurlijk wel! Mijn ervaring met typisch Nederlands is vooral die van diversiteit. Dus, voor nu, hang ik mijn ‘typisch Nederlands’-checklist aan de wilgen.
Matthew Ncube, is masterstudent International Development Studies en komt uit Zimbabwe.
Heb jij een leuke anekdote over een ‘typisch Nederlands’ ervaring? Stuur hem ons! Beschrijf jouw ontmoeting met de Nederlandse cultuur en geef er kort commentaar bij, max 300 woorden. Beloning bij plaatsing: 25 euro en een pot Nederlandse snoepjes Resource@wur.nl
