Illustratie: Henk van Ruitenbeek Het liefst probeerde ik alle nieuwe Nederlandse woorden en zinnen uit tijdens het badmintonnen. Zo leerde ik de taal en de sport tegelijkertijd te beheersen en ik hoopte slagvaardig over te komen met mijn nieuw geleerde Nederlands. Het ging best goed, totdat we elkaar na het sporten gedag zeiden. Afscheid nemen van mijn teamgenoten was altijd weer een uitdaging. Welk woord was het juiste om te gebruiken? Ik deed mijn best, maar tevergeefs.
Was mijn ‘doei’ of ‘dag’ niet geschikt? Had ik toch beter ‘ajuus’ kunnen zeggen of ‘houdoe’?
Ik meende te hebben begrepen dat de standaard woorden om afscheid te nemen ‘dag’ of ‘doei’ zijn. Maar tot mijn verbazing hoorde ik elke keer wanneer ik afscheid nam, een ander woord als reactie op mijn ‘doei’ of ‘dag’. Op mijn ‘dag’ antwoordden ze met ‘doeg’, als ik ‘doei’ zei, dan was het ‘tot ziens’ of weer wat anders. Was mijn ‘doei’ of ‘dag’ niet geschikt? Had ik toch beter ‘ajuus’ kunnen zeggen of ‘houdoe’? Wat was de juiste afscheidsgroet? Na een tijdje had ik er genoeg van en durfde ik het te vragen aan mijn sportmaatje Jan. Zijn antwoord vond ik echt heel interessant. Jan zei: ‘Tsja, we willen niet hetzelfde als reactie terug zeggen, maar we willen ons onderscheiden en speciaal zijn. Hetzelfde terug zeggen zou saai zijn en we zijn niet saai.’
Inmiddels heb ik ook deze prachtige manier geadopteerd en heb ik een aantal varianten van ‘doei’, ‘dag’, ‘tot ziens’, ‘de groeten’ en ‘tot zo’ klaar als ik van iemand afscheid neem. Mijn repertoire aan afscheidsgroeten is enorm gegroeid.
Jutta Wirth, post doc animal behavior uit Duitsland
Heb jij een leuke anekdote over een typisch Nederlands gebruik? Stuur die dan naar ons op! Beschrijf jouw kennismaking met de Nederlandse cultuur in maximaal 300 woorden. Stuur de tekst, voorzien van jouw naam, leeftijd en studierichting of afdeling op naar Resource@wur.nl en verdien 25 euro en iets lekkers.