Foto: Sven Menschel We willen deze zomer openblijven
‘Toen we dicht moesten, hebben we alle ergometers (roeimachines, red.) bij leden thuis gezet, zodat ze toch konden trainen. Sinds 11 mei mag er weer buiten worden gesport. De kleedkamers zijn dicht en de grote boten blijven binnen, maar er wordt weer geroeid op Argo. We zorgen dat dat op een veilige manier gebeurt en we lopen rond op de vereniging om te kijken of het protocol wordt nageleefd. Tot nu gaat het goed. In de eerste week hadden 85 leden zich aangemeld om te trainen.
‘Naast roeien, draait het hier natuurlijk ook om gezelligheid. We zijn met de gemeente aan het kijken in hoeverre wij gezelligheidsactiviteiten weer kunnen opstarten. We houden de tijdlijn van de overheid in de gaten. Zo kijken we hoe we stapje voor stapje steeds iets verder open kunnen.
‘Normaal gesproken gaat de vereniging in de zomer dicht, maar nu is een clubje aan het kijken naar mogelijkheden om de hele zomer in kleinere groepjes activiteiten te doen. Een beetje roeien, een beetje in de zon zitten. Misschien is het zelfs mogelijk dat mensen die geen lid zijn, langs kunnen komen. Zo wordt roeien ook voor hen toegankelijk en kunnen we iets moois neerzetten voor eigen leden én alle andere studenten.
‘We weten nog niet hoe de AID eruit gaat zien. Ik maak me weinig zorgen om aanmeldingen: juist in coronatijd is het goed om ergens lid van te worden, een vriendenkring op te bouwen en activiteiten te doen. Ik heb goede moed dat de mensen die naar Wageningen komen en iets willen beleven denken: “Hé, zo’n roeivereniging is daar wel een goeie plek voor.”
‘Het is mooi om weer wat vaker op Argo te zijn. Als ik naar buiten kijk, zie ik een jongen skiff-les (eenpersoons roeiboot, red.) volgen. We kunnen geen praatjes maken: ik ben wettelijk verplicht om te zeggen dat ze gelijk na de training naar huis moeten gaan. Maar het is leuk om de leden weer te zien. Voor hen doe je het tenslotte. Het is een mooi gezicht: op het land barst het van het afzetlint en dranghekken, maar op het water is er eigenlijk niks veranderd. Zeker als straks de ploegenbootjes weer het water op kunnen, is dat plaatje weer compleet.’
Eerstejaars zoeken misschien juist extra avontuur
‘Betrokkenheid van de leden is erg belangrijk voor een vereniging. Het dispuut l’Esprit de la Licorne heeft een online biercantus gehouden voor alle leden. Dispuutsleden gingen op de fiets door Wageningen met waterpistolen, belden aan bij leden en spoten ze nat op anderhalve meter afstand. In plaats van de drukbezochte kroegavonden kunnen leden nu naar een radioprogramma luisteren dat gemaakt wordt door leden, voor leden. Ook hebben we een online quiz over de vereniging gedaan. Wel mooi: opeens zit je met alle leden in Zoom.
‘Wanneer onze deuren weer echt open mogen is nog onduidelijk. Studentenverenigingen zijn een grijs gebied qua wetgeving. Er bestaat een kans dat wij onder de terrasversoepelingen vallen van de horeca. Of onder de versoepelingen voor de culturele sector, zoals bioscopen waar in elke zaal weer een beperkt aantal mensen aanwezig mag zijn. We zijn op dit moment aan het uitzoeken wat mogelijk is.
‘Hoe de AID eruit gaat zien weten we nog niet, maar er zullen geen grote feesten zijn bij de verenigingen. De vraag is nu hoe we met de beperkingen die er straks nog zijn, de vereniging goed kunnen presenteren aan nieuwe eerstejaars. We hebben voldoende tijd om daarop in te spelen, dus ik maak me geen zorgen over aanmeldingen. En nieuwe eerstejaars hebben geen examenreis of supergave zomervakantie, dus misschien willen ze wel extra graag avontuur zoeken bij een studentenvereniging. De introductietijd is ook zo’n vraagstuk. Als er nog maatregelen gelden, moeten we het dan wel doen? Die tijd is er voornamelijk om nieuwe leden kennis te laten maken met elkaar en met de vereniging. Dat kan ook op andere manieren.
‘Zelf heb ik sinds de coronamaatregelen meer greep op mijn eigen leven. Eerst was ik 24/7 op de vereniging, nu ben ik opeens ook echt een huisgenoot thuis. Ik eet en sport met m’n huisgenoten en heb vrije avonden. De eerste week zonder feesten was heel chill: opeens had ik een goed slaapritme. Maar vanaf de tweede week miste ik het al.’
We hopen zo snel mogelijk de deuren van onze “anderhalvemeter-sociëteit” te openen
‘Op zaterdag 14 maart zouden wij het best bezochte SSR-W gala ooit hebben. Dat we er zin in hadden, is zacht uitgedrukt. Toen kwam de persconferentie op donderdag 12 maart en ging het land op slot. We moesten op het allerlaatste moment cancellen. Heel zuur, maar we hebben met het bestuur de knop omgezet en de lijnen uitgezet. Vergaderen moest voortaan via Zoom; de biertanks moesten worden afgesloten en de leidingen doorgespoeld.
‘Om leden betrokken te houden, hebben we een online platform gelanceerd met online vrijmibo’s. Dan maakt een van onze leden een lekker muziekmixje en kan iedereen in de livestream foto’s delen van hoe zij aan het vrijmibo’en zijn. We hebben een speciaalbierbingo gedaan en een paar weken geleden een radio-uitzending gemaakt met het bestuur waarbij leden konden inbellen, slap lullen, anekdotes delen, om toch een beetje dat contact en de onzinnige verhalen nieuwe leven in te blazen. Daar is echt behoefte aan.
‘Er heerst onduidelijkheid over in hoeverre studentenverenigingen in de versoepelingen van de coronamaatregelen worden meegenomen, omdat wij niet vallen onder de typische horeca, maar we zijn ook geen standaard kantine. Bij SSR-W hebben we een ontzettend grote tuin met bar. Het zou mooi zijn als die onder de terrasregeling gaat vallen. Bioscopen mogen vanaf 1 juni dertig bezoekers per zaal. Wij hebben op de vereniging verschillende zalen, geldt dat ook daar? Dat zoeken we uit in goed overleg met de gemeente. We hopen zo snel mogelijk de deuren van onze “anderhalvemeter-sociëteit” te kunnen openen.
‘Op dit moment zijn we bezig met voorbereidingen: looplijnen maken, kijken waar de ingang en de uitgang moeten komen, zijn onze meubels geschikt en hoe moeten die worden opgesteld? Ook werken we aan een veiligheidsprotocol dat door de gemeente moet worden goedgekeurd. Feestjes zitten er voorlopig nog even niet in, maar we proberen vooral te kijken wat wél kan.’