Tekst: Vincent Oostvogels
Dat is allemaal anders nu het fysieke onderwijs niet door kan gaan. Ook voor de veldpractica zullen slimme alternatieven bedacht zijn en ongetwijfeld is er een hoop gedigitaliseerd. Dat is het goede aan deze crisis, zeggen ze. Dat die langverwachte digitale revolutie eindelijk van de grond komt. ‘Daar zullen we straks de vruchten van plukken.’
Oesters rapen op het wad en die met de docenten opeten
Ik hoop maar dat die digitalisering de fysieke veldpractica straks niet gaat bedreigen. Die zijn toch vaak duur om te organiseren als dan blijkt ‘dat het ook allemaal best digitaal kan’, zou dat nog wel eens als argument tegen ze gebruikt kunnen worden. Zeker zodra de universiteit de financiële nasleep van deze crisis ook begint te voelen.
De mooiste momenten uit mijn vijf jaar aan vakken waren die veldpractica. Wekenlang plantjes zoeken in de Pyreneeën en alleen maar vissoep met stokbrood en aioli eten (BIS- 21306). Begrazingsexperimenten proberen te doen met een eigenwijze koe die steeds over de stroomdraad springt, middenin het begrazingsexperiment van een ander practicumgroepje (REG-30306). Tussen veldwerk door oesters rapen op het wad, en die ’s avonds met de docenten opeten (AEW- 23306). Dat soort dingen.
En dat zijn nou net de dingen die nooit gedigitaliseerd kunnen worden. Dus stiekem hoop ik dat de digitale alternatieven voor de veldpractica een beetje tegenvallen. Zodat die digitale revolutie de veldpractica overslaat en ze straks gewoon weer in hun oude vorm terugkeren.
Vincent Oostvogels (24) zoekt in zijn twee masteropleidingen Forest and Nature Conservation en Animal Sciences het kwetsbare raakvlak op tussen natuurbeheer en voedselproductie.