Illustratie: Henk van Ruitenbeek Tekst: Marieke Enter en Rijk Dersjant
Coen d’Ancona
Stagecoördinator Food Sciences
‘Deze coronacrisis heeft serieuze gevolgen voor de stages. De meeste onrust ervaar ik bij studenten die voor hun stage de komende tijd naar het buitenland zouden gaan. Na een week vol onzekerheid en chaos weten we nu dat dat voorlopig niet meer kan. Zij moeten dus een alternatief zien te vinden. En daar zit tijdsdruk op, want er zijn mogelijk financiële consequenties als die stage niet voor september is afgerond. Dat is stressvol. Onder de studenten die nu nog in het buitenland zijn voor hun stage*, merk ik minder onrust. Afhankelijk van de lokale corona-situatie werken ze door als het kan en nemen ze een pauze als het moet. Dat neemt natuurlijk niet weg dat vrijwel iedereen spanning voelt over hoe de situatie zich verder ontwikkelt. Zelf kan ik dat aan het einde van de dag wel naast me neerleggen. Maar zeker als je tot een kwetsbare groep behoort, of dierbaren hebt voor wie dat geldt, kan ik me voorstellen dat angst en bezorgdheid nu behoorlijk overheersen.’ *Inmiddels hebben ze het advies gekregen om zo mogelijk terug te keren naar Nederland.
Ineke Leenders
Studentenpsycholoog
‘Iedereen reageert er op z’n eigen manier op deze crisis. Onze zorg gaat op dit moment met name uit naar de internationale studenten, omdat hun sociale netwerk kleiner is en ze zich vaak zorgen maken over hun vrienden en familie thuis. Andersom trouwens ook: aan sommige internationale studenten wordt flink getrokken om naar huis te komen. De afweging om wel of niet te blijven, brengt allerlei dilemma’s met zich mee – ook over dingen waar Nederlandse studenten net zo goed mee zitten: hoe moet het verder met stages en onderzoeken, geeft dit studievertraging, wat betekent dat voor de financiering? Iedereen voelt zich momenteel onzeker en een beetje bang, al vind ik dat de studenten die ik tot nu heb gesproken zich goed aanpassen aan de situatie. Uiteraard zijn wij als studentpsychologen ook beschikbaar voor steun, bijvoorbeeld via Skype. Stuur ons een mailtje en we nemen nog diezelfde dag contact met je op.’ Studentpsychologists@wur.nl
Minella Haazelager
Masterstudent Climate Studies & Forest and Nature Conservation
‘Die eerste persconferentie van Rutte heb ik zitten kijken op de piste in Oostenrijk, waar ik toen samen met mijn familie was. Twijfel of we wel moesten gaan hadden we eigenlijk amper. Niet uit naïviteit hoor, we hielden de berichtgeving steeds scherp in de gaten. Maar onze inschatting was dat het wel kon. We gingen maar naar een klein skigebied en we zouden de grote après-skiparty’s en andere mensenmenigten mijden. In het skigebied was de coronacrisis natuurlijk het gesprek van de dag, maar verder was er vrij weinig van te merken. Tot vrijdag, de laatste dag dat wij er waren. Toen ging het hele gebied op slot. In Lech, niet ver bij ons vandaan, waren vijf coronabesmettingen geconstateerd. Maar die waren er toen ook al in Brabant. Dus nee, ik heb geen spijt dat ik ben gaan skiën. Bang voor besmetting ben ik ook niet, al neem ik het risico wel serieus. Omdat ik in Oostenrijk ben geweest, heb ik al m’n afspraken afgezegd en doe ik alles online. Puur uit voorzorg, want ik voel me prima.’
Eugene van Meteren
Beheerder bij Idealis
‘Ik slaap er niet minder om, maar ik ben me heel bewust van de ernst van de situatie. Bij mij thuis, middenin het centrum van Tiel, is de coronacrisis niet te missen: het is bizar stil op straat. Ook qua werk is er een groot contrast met de gezellige bedrijvigheid die ik als beheerder normaal gesproken meemaak. Die levendigheid mis ik wel; ik vind het knap saai dat ik nu geen spontane praatjes met bewoners heb. Gelukkig heeft Nederland geen totale lockdown en kunnen we de deur nog uit, al moet je dat natuurlijk wel een beetje verstandig aanpakken. Ik spot niet met voorzorgsmaatregelen zoals social distancing en vaak je handen wassen. Ik moet er niet aan denken dat bijvoorbeeld mijn dochter of mijn 82-jarige moeder via mij besmet zou raken. Het coronanieuws volg ik nauwlettend, maar het boezemt me geen angst in. Hooguit vormt het een goede stok achter de deur om te blijven opletten.’
Lowell Nelson
Masterstudent Animal Sciences
‘Ik was eigenlijk van plan om in Wageningen te blijven, maar de universiteiten in Canada raadden overzeese studenten aan om terug te komen. Ik ben nog niet zo lang in Nederland, heb geen bijna geen netwerk, sta niet ingeschreven bij een huisarts en zou niet weten wat ik moet doen als ik ziek word. Het leek me daarom beter om toch naar huis te gaan. Ik boekte een vlucht, mailde mijn professoren en pakte mijn spullen. Vanuit Canada kan ik vrij makkelijk doorstuderen nu alle colleges op Brightspace zijn gezet en er een interactieve leeromgeving is. Het enige lastige is het tijdsverschil met Nederland. Maar ik ben blij dat ik kan blijven studeren. En dat we in landen leven waar we de situatie op deze manier kunnen uitzitten. Naar mijn gevoel pakken zowel Nederland als Canada de situatie goed aan.’
Hanne Bookelmann
Alumnus, MSc International Development Studies
‘Via Wageningen Student Plaza op Facebook heb ik internationale studenten en hun families hulp aangeboden. Met mijn achtergrond – WUR-alumnus, alumnus Psychologie en nu werkzaam bij de GGD – kan ik hopelijk helpen om zorgen weg te nemen. Uit ervaring weet ik dat internationale studenten zich vanwege hun cultuur niet altijd uitspreken over hun emoties. Je zorgen hou je voor jezelf en het is not done om te laten merken dat je bang bent. Maar bedenk maar hoe het is om in een ander land te zijn, waar je niet weet op welke informatie je moet varen, als zo’n grote crisis uitbreekt – natuurlijk ben je dan bezorgd! Vandaar mijn aanbod en mijn Facebook-pagina om makkelijk betrouwbare informatie te vinden over de actuele situatie in Nederland: “Corona updates for Wageningen students/expats”. Of ik zelf bang ben? Nou, ik heb een stevige vorm van astma en behoor dus tot de risicogroepen. In lijn met de RIVM-adviezen blijf ik daarom zo veel mogelijk thuis. Dat is niet “bang”, dat is gewoon verstandig.’