Toen twee mensen werden doodgeschoten, maakte Paola Chaves van dichtbij mee hoe de Indigenous Guard handelt in een crisissituatie. Foto: ANP/Hollandse Hoogte
In een land met veel gewapende conflicten, overvallen en ontvoeringen is kiezen voor geweldloosheid een opvallende keuze. Hoewel er op papier al drie jaar een vredesakkoord is tussen de FARC en de Colombiaanse regering, is het geweld zeker niet voorbij. Vooral in de zuidwestelijke provincie Cauca, waar Chaves haar onderzoek deed, zijn veel conflicten. In het gebied leven ongeveer 100.000 Nasa, een inheemse bevolkingsgroep waarvan de Indigenous Guard onderdeel is.
De geweldloze strategie van de Nasa is een voorbeeld voor anderen en de Indigenous Guards worden vaak gezien als helden. Chaves wil dat beeld wel wat nuanceren. ‘Het zijn ook maar gewoon mensen. Ze zijn het lang niet altijd met elkaar eens. Hun beleid is ontstaan door eindeloos discussiëren met elkaar, waarbij de normen en waarden van de groep uitgangspunt zijn. Revolutie kent altijd slachtoffers, wordt vaak gezegd. Maar voor de Nasa is mensen vermoorden gewoon geen optie. Als er een probleem is, worden er dagelijks bijeenkomsten georganiseerd om te praten over de beste oplossing. Gedeelde waarden en lessen uit hun eigen geschiedenis zijn daarbij leidend.’
Volgens Chavez was het niet makkelijk om in gevaarlijk gebied onderzoek te doen. ‘Ik voelde me vaak onveilig. Mijn eerste reactie was meestal: ik moet hier weg. Het was goed om te zien dat de Indigenous Guards soms ook bang waren. Maar op het moment dat er een noodsituatie is, is voor hen de groep belangrijker dan het individu. En het werkt. Samen zijn ze sterk. Ze worden gerespecteerd en zijn één van de weinige volkeren in Colombia met eigen land en bestuur.’