Promovendi moeten bij hun proefschrift zes tot acht stellingen voegen over verschillende (maatschappelijke) onderwerpen. In deze rubriek leggen ze uit hoe ze tot hun opvallendste stelling zijn gekomen. Deze keer Elysa Overdijk, die op 18 oktober promoveerde op haar onderzoek naar de verdediging van plantencellen tegen ziekteverwekkers.
‘Als nieuwe moeder, of vader, is het best wennen. Je loopt tegen een heleboel dingen aan die je niet echt begrijpt. Waarom huilt mijn kind? Waarom valt hij niet in slaap? Ik merkte, ook bij mijn collega’s die kinderen kregen, dat je die vragen vanuit een wetenschappelijk perspectief bekijkt. We zijn tenslotte wetenschappers, ook thuis. Als je een probleem tegenkomt in de opvoeding, dan wil je dat begrijpen en structureel oplossen.
Stel nou dat je een extra baby had die je kon meenemen in je tests
Mijn zoontje sliep erg slecht, hij wilde eigenlijk alleen in de draagzak slapen. In die tijd heb ik van alles geprobeerd. Soms sliep hij wel in de kinderwagen, dan weer niet; er was gewoon geen patroon. Stel nou dat ik een controle zou hebben, dacht ik. Een extra baby die hetzelfde is, en die je kunt meenemen in je tests! Maar zo werkt dat natuurlijk niet met kinderen. Zelfs al zou je een eeneiige tweeling hebben, dan nog is het niet wetenschappelijk verantwoord.
Het is pittig om onderzoek te doen als je kleine kinderen hebt, maar het heeft ook voordelen. Als ik mijn dochter naar bed breng, lig ik soms wel een uur naast haar in het donker te wachten tot ze slaapt. Op zo’n avond heb ik al mijn stellingen bedacht. De tijd die je hebt, gebruik je productief.’