Wonen op Mars. Foto: WUR Wamelink timmert al jaren gestaag aan de weg met zijn project om in een volledig gesloten systeem landbouw te bedrijven op Mars. Dat nagebootste mars- en maangrond in principe geschikt is om op te tuinieren heeft hij al aangetoond. In de nieuwe proef gaat hij een stapje verder. Voorde bemesting gebruikt hij struviet, dat gemaakt is uit menselijke urine.
The Martian
Struviet (magnesiumammoniumfosfaat) is een stikstof- en fosforhoudend zout dat gewonnen kan worden uit urine. De stof is zeer geschikt als meststof. En dus zonde om die niet te gebruiken. Zeker op de planeet Mars, waar geen stikstof in de bodem voorkomt, laat staan stikstof een probleem is. Op de crowdfundingsite van WUR, doet Wamelink het voorkomen alsof de film The Martian hem op het idee bracht te gaan tuinieren met menselijke mest.
Ik wist vanaf het begin al dat we menselijke uitwerpselen zouden moeten benutten
Wieger Wamelink
Maar dat is niet waar. ‘Ik wist vanaf het begin al dat we menselijke uitwerpselen zouden moeten benutten. Je zou wel gek zijn om dat niet te doen.’ Op aarde mag dit niet. In verband met verontreinigingen en de aanwezigheid van ziektekiemen mag mensenpoep niet worden gebruikt om voedsel voor menselijke consumptie mee te verbouwen. Maar op Mars gelden vooralsnog dat soort regeltje niet. Wamelink: ‘Daar heb ik dus niks mee te maken.’
Wamelink gebruikt struviet uit verschillende bronnen. Een deel van zijn mest is afkomstig van bezoekers van Amsterdamse festivals, waar de urine apart is ingezameld. De Amsterdamse waterzuivering West-Poort heeft een installatie die struviet uit urine maakt. Een kuub urine is goed voor drie kilo struviet, dat vernoemd is naar de 19-de eeuwse Duitse wetenschapper Von Struve, die het ontdekte bij onderzoek naar het Hamburgse rioolstelsel.
Vloggen
Wamelink gaat groene bonen verbouwen op zijn mars-, maan- en aardse grond, waar hij al of niet struviet aan toevoegt. ‘Ik gebruik 60 potten en doe alles in tienvoud, zodat er statistisch niets op het experiment valt af te dingen.’ De proef duurt vier maanden, waarin hij regelmatig gaat vloggen over de voortgang. Met crowdfunding hoopt hij de benodigde 15.000 euro voor de proef bij elkaar te sprokkelen.
Dat geld is nodig voor materiaal, huur van de kasruimte en de metingen en analyses. De tijd die Wamelink zelf in zijn ruimtelandbouw steekt is pro deo. Zijn werk trekt met name internationaal veel aandacht. Maar ook middelbare scholieren weten hem te vinden. Op tal van scholen worden in profielwerkstukken zijn proeven herhaald.
