Foto: Sven Menschel In Israël is de maand oktober gevuld met feestdagen. Resource-blogger Angelo Braam greep die gelegenheid aan voor een rondje heilig land buiten de campusmuren. En ook al schiet douchen er dan bij in, dit is waar zijn exchange écht om draait voor hem.
‘Vandaag is er geen water, vertelt Ahmed mij wanneer de reactie van de kraan na opendraaien uitblijft. ‘Israël heeft alle watervoorzieningen in onze omgeving in handen. Al het water uit onze bergen gaat naar joodse kolonisten op de westelijke Jordaanoever; er blijft nauwelijks iets voor ons over. Ik kan me maar eens in de zeven dagen douchen. En ik heb geen andere keuze dan flessen water uit Israel te kopen.’
Betreurenswaardige toestand
Deze anekdote is typerend voor mijn urenlange gesprekken met Couchsurfing-host Achmed over de stand van zaken binnen het heilige land, die volgens hem en mede-Palestijnen meestal betreurenswaardig is. Natuurlijk realiseer ik me dat het slechts een van de vele verhalen is over en vanuit het Israëlisch-Palestijnse conflict. Maar juist verhalen als deze zijn essentieel om het land te begrijpen.
Fijn, die feestdagen
Op een Erasmus-exchange valt veel te leren. Omgaan met een nieuw schoolsysteem, met nieuwe culturele gebruiken en les in een nieuwe taal (Arabisch, voor mij). Maar buiten de comfortabele schoolbanken, in het veld, daar begint het echte leren pas. Het met feestdagen gevulde oktober was daarom hét moment om het land te verkennen buiten de campusmuren. Fijn, al die joodse feestdagen – voor mij betekende het een rondje heilig land, met tal van ontmoetingen.
Natuurlijk zijn onderzoeksmethodes en sociale theorieën ook belangrijk. Die bewaar ik met alle liefde voor Wageningen
Rode draad
Die ontmoetingen hebben een heel palet aan perspectieven gecreëerd. Verhalen zoals die van Ahmed in Hebron zijn snel gevonden, maar ook die van tegengestelde partijen kwamen gemakkelijk mijn kant op. Palestijnen met een goede baan in Israël kijken gauw minder negatief tegen de situatie aan. Joodse kolonisten hebben zo ook hun eigen verhaal voor het bouwen van nederzettingen. Doordat het land ontzettend divers is en een gesprek gemakkelijk is aangeknoopt, komen er verhalen bovendrijven waar boeken vol over te schrijven zijn. Een rode draad is helaas vaak ver te zoeken. Gehoorde opvattingen waren in de regel extreem, en vaak gevuld met haat voor de ander. Aan alle kanten van het palet was dit het geval – hebben ze toch nog iets met elkaar gemeen. Toch hou ik hoop. Ik ben nog vier maanden hier, en meer optimistische geluiden laten zonder twijfel nog van zich horen.
Essentiële leerschool
Vanuit mijn hoop op een toekomstige carrière in het Midden-Oosten is het voor mij heel relevant om al die verhalen te horen. Maar heeft elke exchange-student hier wat aan; kunnen medestudenten er net zo veel van leren? In essentie denk ik dat wel. Openstaan voor van alles, nieuwe mensen ontmoeten en andere perspectieven ontwikkelen is voor mij waar zo’n buitenlandervaring als deze echt om draait. Tijdens mijn voorgaande reizen was de praktijk al een essentiële leerschool, en ook op deze exchange blijken die ervaringen cruciaal. Natuurlijk zijn al onze onderzoeksmethodes en sociale theorieën ook belangrijk. Die bewaar ik dan ook met alle liefde voor terugkomst in Wageningen!
