De uitleg dat CRISPR-Cas veiliger is dan GM-technieken en sneller werkt dan klassieke veredeling, maakt geen indruk in het publieke debat, omdat mensen zich daar niet druk om maken. Ze maken zich wel druk om bijvoorbeeld gezondheid, klimaat en ongelijkheid. Vertel daarom wat je wilt maken om deze problemen op te lossen en waarom je daar CRISPR-Cas bij nodig hebt, adviseerden congresdeelnemers die publieke debatten en burgerinitiatieven over gene editing organiseren.
Castratie
Mooi voorbeeld van deze aanpak leverde Johan van Arendonk van fokkerijbedrijf Hendrix Genetics. Hendrix werkt samen met een biotechbedrijf aan het fokken van mannelijke biggen die in de prepuberteit blijven. Daardoor ontstaat geen berengeur en kan de chirurgische castratie van de biggen achterwege blijven. Hendrix wil gene editing gebruiken om een welzijnsprobleem in de varkenshouderij op te lossen. ‘We hebben dit plan gepubliceerd en willen nu de discussie voeren of dit maatschappelijk acceptabel is’, vertelde Van Arendonk op het congres.
Plagen
Ook de Nederlandse veredelingsbedrijven voor de sierteelt overwegen zo’n aanpak, vertelde directeur Niels Louwaars van brancheorganisatie Plantum. De siertelers moeten het gebruik van chemische bestrijdingsmiddelen snel afbouwen en hebben dus planten nodig die beter bestand zijn tegen ziekten en plagen. Daarvoor hebben ze technieken als CRISPR-Cas nodig, maar ook een vlotte toelating van de milieuvriendelijke rassen die met deze technieken zijn ontwikkeld.
Volgens Van Arendonk betekent CRISPR-Cas geen revolutie, maar is het een van de technieken die je kunt gebruiken. ‘Je moet het vooral inzetten voor problemen waar we nu geen tools voor hebben.’ Dus CRISPR-Cas niet gebruiken om de productie op te voeren, maar om het antibioticagebruik in de veehouderij te verminderen.
Basiskennis
Het heeft geen zin dat onderzoekers in een dialoog uitleggen waarom hun techniek het beste is. Ze kunnen beter uitleggen hoe veredeling en fokkerij werkt, dus basiskennis leveren, want die heeft het publiek vaak niet. ‘We hebben zeker wetenschappers nodig in het publieke debat,’ vertelde Anita van Mil, die burgerpanels over technologie organiseerde in Engeland, ‘maar die onderzoekers moeten dan robuuste en geloofwaardige kennis leveren.’