Edelmanboor Het bedrijf Eijkelkamp Soil & Water en Isric zijn geen onbekenden van elkaar. Dat kan ook bijna niet anders. Eijkelkamp in Griesbeek is gespecialiseerd in meet- en bemonsteringsapparatuur voor water, bodem en de diepere ondergrond. Het koninklijke bedrijf leeft dus van bodems. Het komt regelmatig in het museum met binnen- en buitenlandse delegaties.
Foto
In oktober vorig jaar was bestuursvoorzitter Fons Eijkelkamp met een groep gepensioneerde werknemers in het museum. ‘Hij zag toen een foto op het paneel met de Edelmanboor’, vertelt museumbeheerder Stephan Mantel. ‘Die man op de foto in de smederij die bezig is een Edelmanboor boor te smeden, is zijn vader. Dat kwam wel even binnen. Zo is het balletje gaan rollen.’
Het verhaal over de Edelmanboor is een klassieker, die het schopte tot de Canon van de Nederlandse Bodemkundige Vereniging. In de Tweede Wereldoorlog was de universiteit dicht. De toenmalige hoogleraar Bodemkunde Cees Edelman was ondergedoken in de Bommelerwaard en deed daar met enkele studenten onderzoek. Voor de bodemkartering werd een uit Hamburg afkomstige grondboor gebruikt.
Opa
Toen de boor kapot was, werd de Lathumse dorpssmid Jan Eijkelkamp ingeschakeld om het ding te repareren. De smid besloot na de oorlog de boor in productie te nemen. Jan Eijkelkamp is de opa van de huidige topman van het bedrijf Royal Eijkelkamp, dat dus als smederij begon. De boor is genoemd naar Edelman omdat de Wageningse hoogleraar er de basis mee legde voor de bodemkartering in Nederland.
Wetenschappelijke collecties staan altijd op de tocht. Sponsoring vergroot de armslag en de duurzaamheid van het museum
Stephan Mantel
Eijkelkamp is de eerste sponsor van het Isric. Maar als het aan beheerder Mantel ligt, volgen er meer. ‘Sponsors zijn nodig voor de duurzaamheid van het museum’, legt hij uit. ‘Wetenschappelijke collecties staan altijd op de tocht. We zijn maar een kleine organisatie en de budgetten zijn krap. Sponsoring vergroot de armslag en de duurzaamheid van het museum. Daarnaast zien we deze samenwerking ook als een partnerschap die meerwaarde heeft.’
Collectie
Eijkelkamp is voor drie jaar financieel aan het museum verbonden. Wat het museum met de gelden gaat doen, is nog niet bekend. Volgens Mantel zal het geld in elk geval aan de collectie worden besteed. Het bedrijf krijgt daar zichtbaarheid in het museum voor terug en de mogelijkheid om de ruimte een keer per jaar te gebruiken voor een bijeenkomst.