Blogger Geert van Zandbrink buigt zich dit keer over de vraag of het niet bekrompen is dat we ons beperken tot de duurzame gedachte.
Hoe vaak heb jij hem al gezien, de definitie van duurzame ontwikkeling volgens het Brundtland rapport? “Sustainable development is development that meets the needs of the present without compromising the ability of future generations to meet their own needs,” voor de zoveelste keer zag ik de wonderlijke schuingedrukte letters op de beamer staan tijdens een introductiecollege. Deze keer zette het me aan het denken en voor ik het wist zat ik in een existentiële crisis over het geloof in de duurzame gedachte.
Duurzaamheid, het handelsmerk van Wageningen. Het bekruipt je langzaam tijdens je studiejaren, als het je niet al volledig heeft overgenomen voordat je je middelbare school verruilt voor de universiteit. Alle opleidingen aan de WUR passen binnen de Wageningse thema’s, in introductievakken van de verschillende opleidingen zal het aspect ‘duurzaamheid’ altijd worden belicht en gedurende je hele studiecarrière zul je nooit eens een vak hebben dat enkel theorie behandelt.
Zelfs een doodgewoon vak als bestuurskunde gebruikt als voorbeeld van complexe beleidsvorming het klimaatprobleem en de opgaven bij statistiekvakken gaan over uitstoot van broeikasgassen. De duurzame gedachte is een soort religie waarvan elk college een poging tot bekering lijkt. We worden opgeleid tot duurzame denkers, waar we vaak heel blij mee en trots op zijn. We voelen ons waardevol in een wereld die zich langzaam maar zeker bewust wordt van de noodzaak van ‘sustainable development’.
In de rest van Nederland is de duurzame gedachte niet zo ver ontwikkeld als in Wageningen. Er bestaat onzekerheid over de omvang van het probleem, sommigen ontkennen zelfs het bestaan van een klimaatprobleem. Die andere kant wordt op de WUR zelden belicht, behalve dan wellicht om het af te doen als een belachelijke overtuiging.
Soms vraag ik me af of het niet bekrompen is van de WUR om zich zo te beperken tot de duurzame gedachte. Aan de andere kant ben ik me ervan bewust dat het nodig is dat er een heleboel meer wordt gedaan om het klimaat te beschermen. Het geloof moet verspreid worden, zou ik haast zeggen. Maar is dat wel zo? Of ben ik daar alleen maar van dat geloof doordrongen door mijn Wageningse opleiding? En kan ik daar ooit wel een objectief antwoord op geven?