Tekst: Anne van der Heijden
‘De provincie waar ik mijn onderzoek deed, bestaat uit is bijna niets anders dan uitgestrekte rijstvelden. Eigenlijk hou ik niet zo van rijst…
Ik deed onderzoek naar de manier waarop rijstboeren kijken naar hun pesticidengebruik en gezondheid. In het eerste dorp waar ik interviews deed, ging ik met mijn tolk in het huis van het dorpshoofd zitten. Die zorgde dat er boeren bij me langskwamen. In het tweede dorp zou het ook zo gaan, maar toen werd het toch wat moeilijker. Waarom precies bleef voor mij lang onduidelijk. Volgens mij had het met de naderende verkiezingen te maken. De overheid wilde niet dat er bijeenkomsten met boeren werden georganiseerd, uit angst dat dit hun stemgedrag zou beïnvloeden.
Oorlog
Tijdens de verkiezingen ben ik een week op vakantie gegaan naar Vietnam. Mijn collega’s maakten zich zorgen om mij, omdat er bij de vorige verkiezingen veel rellen waren. Uiteindelijk zijn de verkiezingen redelijk rustig verlopen. Maar omdat ik ook uitgenodigd was voor een bruiloft in Vietnam, kwam die vakantie sowieso goed uit.
Cambodja heeft te lijden gehad onder het schrikbewind van de Rode Khmer en een langdurige burgeroorlog. Ongeveer 25 procent van de bevolking is gedood. Eén van de groepen die specifiek het doelwit waren van executies, waren de intellectuelen. Dit heeft onder andere geresulteerd in een lerarentekort. Daarom geven er nu veel expats les in Cambodja, waardoor veel kinderen een beetje Engels spreken. Als ik op een markt kwam of in een winkel, werd er vaak een kind ergens vandaan getoverd om dingen voor me te vertalen. In het dagelijks leven merkte ik niet veel van de gevolgen van de oorlog, de meeste mensen praten er liever niet over, en het is niet iets waar je zomaar naar gaat vragen.
Vaak werd er ergens een kind vandaan getoverd om voor me te vertalen
Outsider
Mijn tijd in Cambodja was echt heel leuk. Doordat ik in dorpen kwam die niet op de toeristische routes lagen, denk ik dat ik een realistischer en unieker beeld heb gekregen van het land dan de meeste mensen die Cambodja bezoeken. Ik had best wat langer willen blijven, en ik zou graag nog eens teruggaan om te zien hoe het land zich verder ontwikkeld heeft. Maar ik zou er niet willen wonen, want ik zou er er altijd de outsider blijven. Zelfs al sprak ik de taal vloeiend, dan bleef ik nog steeds dat lange, blonde, buitenlandse meisje.’