Melle Nikkels (rechts) sprak tijdens zijn onderzoek ook boeren in Australië, Foto: Melle Nikkels Nederland krijgt steeds vaker te maken met droogte en wateroverlast. Om het land klimaat-robuust te maken, kan het helpen bijvoorbeeld drainagesystemen aan te passen of dammetjes aan te leggen in sloten. Voor deze verbeteringen in het hele watersysteem moeten individuele boeren investeringen doen op hun land. Op zo’n moment staan ze voor een afweging: loont dit voor mij en doen de buren ook mee?
Besluitvormingsproces
Overheden stimuleren dergelijke investeringen doorgaans met subsidies, zegt Nikkels, die promoveert bij Water Resources Management. Maar eigenlijk hebben ze geen idee hoe het besluitvormingsproces van de investeerder verloopt, terwijl de implementatie van het beleid daar wel van afhangt. ‘Wellicht bepalen niet de kosten, maar andere redenen of de boer investeert.’
Waterhouderij
Nikkels faciliteerde groepsgesprekken in de Waterhouderij op Walcheren, een collectief van acht boeren die samenwerken om zoet water op te slaan en zout water buiten te houden. ‘Ik kwam erachter dat de ene boer veel meer wil of kan betalen voor water dan de ander. Daar lopen ze nu tegenaan, omdat ze samen moeten investeren. Ze hebben nooit echt onderling uitgediept waarom ze al dan niet in water willen investeren. Als je persoonlijke kennis en ervaring uitwisselt, ontstaat onderling begrip en kom je uiteindelijk gemakkelijker tot gezamenlijke investeringen.’
Afvalwater
In Australië was Nikkels betrokken bij een afvalwaterproject dat water kon leveren aan boeren. Sommige boeren sputterden echter tegen. Tijdens groepsgesprekken bleek dat ze een vijfjaarsplanning maken en graag de zekerheid wilden dat ze vijf jaar lang water konden krijgen voor een vaste prijs. Nikkels ‘Een relatief simpele aanpassing in de leveringsvoorwaarden verhoogde de bereidheid om te betalen. Dat was nooit gelukt zonder dat gesprek.’ Nikkels werkt bij Aequator Groen & Ruimte, adviesbureau voor duurzaam landgebruik.