Tekst: Eva van der Graaf
‘Ik ben het wel gewend om voor langere tijd van huis te zijn. Op mijn 20ste ben ik vanuit Duitsland naar Nederland gekomen voor mijn studie en voor een Erasmus-uitwisseling heb ik een halfjaar in Portugal gezeten. Tijdens mijn stage van vier maanden in Curaçao heb ik samen met twee andere Wageningse studenten een vegetatiekaart gemaakt voor het Christoffelpark. We onderzochten welke planten er groeiden en hoe de soortensamenstelling zich de afgelopen dertig jaar heeft ontwikkeld.
Alles samen doen
Ik kende de twee andere studenten nauwelijks. We hadden letterlijk één keertje afgesproken in Nederland. Maar vanaf het moment dat ze mij van het vliegveld haalden – zij waren een week eerder gegaan – hebben we alles samen gedaan. Werken, koken, leuke dingen doen in het weekend. We woonden ook samen in één huis. Dat is wel intens, maar ook leuk; je leert elkaar echt kennen. Vooral tijdens het veldwerk zie je elkaars ups en downs.
Het onderzoeksinstituut waar we stage liepen, Carmabi, is vooral bekend om zijn marine biologie, dus ik heb ook veel over het aquatische ecosysteem van het eiland geleerd. We deden in onze vrije tijd vooral dingen met de andere studenten van het onderzoeksinstituut en de medewerkers van de duikshop, waar ik ook mijn duikbrevet voor open water heb gehaald. De meeste van hen waren Nederlanders. Ik was wel blij dat we in het laboratorium onder leiding van een Curaçaose werkten. Met haar had ik veel goede gesprekken over de Curaçaose cultuur en de verschillen tussen Duitsland, Nederland en Curaçao.
Koloniaal verleden
We hadden een eigen auto met z’n drieën. We moesten elke dag een half uur rijden naar het park om veldwerk te doen. Dat was ongeveer aan de andere kant van het eiland. Elk weekend gingen we naar een ander strand. Ik ben ook één keer met de bus gegaan. Ik wist niet precies waar ik moest zijn, maar iedereen was erg behulpzaam. Uiteindelijk heeft de buschauffeur me zelfs bijna voor mijn huis afgezet.
Je moet de geschiedenis van Curaçao kennen om de hedendaagse cultuur te kunnen begrijpen. Natuurlijk weet ik dat Curaçao een Nederlandse kolonie is geweest, maar daar had ik van tevoren niet echt over nagedacht. Toen ik daar was, begon ik het meer te begrijpen. Er zijn nog steeds spanningen. Mensen in Curaçao denken vaak dat Nederlanders zich te druk maken en hun wel even komen vertellen hoe ze iets moeten doen. Terwijl Nederlanders vaak denken dat de mensen op Curaçao te relaxed zijn. Ik denk dat ze allebei wel een beetje gelijk hebben.’