Illustratie Henk van Ruitenbeek Wil je liever een kleine werkkamer of een ruime flexplek? Dat vroeg de WUR Council op intranet. Meer dan 600 medewerkers antwoordden. Veruit de meesten willen een vaste plek die ze zelf kunnen inrichten, liefst in een kamertje.
Linda Bakker
Onderzoeksassistent bij Applied Bio-informatics
‘We zitten met drie medewerkers op een kamer in Radix en daar ben ik heel tevreden mee. We werken alledrie parttime, dus je zit ook weleens in je eentje. Ik moet er niet aan denken om hier aan de overkant in zo’n kantoortuin te zitten. Ik hou niet van herrie, geklets en geloop om me heen. Bovendien kan iedereen meeluisteren als je belt of werkoverleg hebt. Dat lijkt me niet prettig voor de privacy van zowel de beller als de omgeving. Je hoort weleens dat kantoortuinen de communicatie zouden verbeteren, maar heel veel flexwerkers hebben een koptelefoon op en zitten in hun eigen bubbel. Mijn collega’s oordelen verschillend over de open werkruimte, maar het is niets voor mij.’
Linda Veldhuizen
Promovendus bij Plantaardige productiesystemen
‘Ik snap de logica van flexplekken. Mensen zijn geregeld in het veld, in bespreking of hebben een papa- of mamadag, waardoor er veel lege werkplekken zijn. Dan kom je dus op flexplekken, maar de vraag is wie er dan flexibel moet zijn. In onze groep heeft iedere medewerker een vaste werkplek en kunnen de MSc-studenten die aan hun thesis werken iedere ochtend via hot seating een werkplek vinden. Zij zijn dus de flexwerkers bij ons. Ik weet niet wat hun ervaringen zijn, maar voor mij zou dit niet werken. Ik ben een gewoontedier en heb graag een vertrouwde plek met dezelfde collega’s. Wat ik vooral lastig vind aan kantoortuinen is dat je elkaar snel kunt storen met korte overlegjes en telefoongesprekken. Dan heb je dus veel vergaderruimtes nodig, groot en klein. Radix zit vol, terwijl de groepen groeien, dus dit is een groeiend probleem. Je mist de kleine interacties. Wij praten niet met elkaar als er meer dan drie mensen op ons kantoor van acht personen zijn, terwijl zulke momenten juist belangrijk zijn voor het werkplezier.’
Jorick Bruins
Promovendus bij Organische Chemie
‘Ik werk in Helix op een kamer met drie andere promovendi. Ik vind het belangrijk om een eigen werkplek te hebben waar ik mijn papers, notitieboekjes en labjournaals kan neerleggen. Ik vind het vervelend als je alles steeds opnieuw moet inrichten op je bureau. Met z’n vieren op een kamer, met ieder een eigen bureau, is voor mij optimaal. We zitten in hetzelfde onderzoeksveld, dus je kunt elkaar iets vragen. Dat heeft mij in het begin erg geholpen. Ik heb ook nog een tijdje in Nijmegen gewerkt in een kantoortuin, maar wel met eigen werkplek. Dat vond ik prima, met de geluiden leer je omgaan.’
Inge Buitink
Communicatieadviseur bij het Facilitair Bedrijf
‘Ik heb een flexplek in een grote open ruimte in Actio en vind dat heel prettig werken. Ik zou het verschrikkelijk vinden om weer terug te moeten gaan naar een klein hok. We hebben veel verschillende opties. Je kunt kiezen voor een kantoorblok van vier of zes bureaus, je hebt bureaus naast elkaar met schotten ertussen, je kunt je terugtrekken in een focuskamertje en voor uitgebreide gesprekken en telefoontjes ga je naar de overlegkamers, stamtafel of belcellen. Het prettige is: in zo’n open ruimte kun je makkelijker even snel overleggen en krijg je veel meer mee van elkaars werk. Wat daarbij helpt: we hebben duidelijke afspraken die we ook geregeld evalueren. Zo wordt je geacht je laptop en andere spullen mee te nemen naar een afspraak die langer dan 30 minuten duurt, zodat je daarna weer opnieuw een werkplek moet zoeken. Ik vind dat prima; zo leer je steeds andere collega’s kennen. Ik heb ook drukke kantoortuinen gezien die voor veel afleiding zorgden, maar deze kantoortuin is ruim en prettig.’
Je kunt niets persoonlijks kwijt in de kantoortuin
Leanne Westerink
Onderwijsmedewerker bij Marktkunde en consumentengedrag
‘Ik werk sinds september bij Wageningen University. Ik zit met één collega op een kamer en dat is prima. In mijn vorige baan werkte ik eerst op een kamer met 3 à 4 collega’s, waarbij we samen een keukentje en een zitje hadden. Dat was geweldig, maar toen moesten we naar een kantoortuin. Daardoor konden we niet meer samen lunchen en werd er veel minder gepraat. De communicatie werd oppervlakkiger en er gingen dingen mis. Bovendien vond ik het geestdodend in deze kantoortuin, want niemand had een eigen bureau, dus je kon niets persoonlijks op je bureau zetten. Je hebt geen invloed op je omgeving en dat vind ik heel vervelend. Dus ik heb liever een eigen klein bureau dan meer ruimte in zo’n onpersoonlijke kantoortuin.’
Sietse Sterrenburg
Studieadviseur bij de Social Sciences Group
‘Ik hecht aan mijn eigen werkplek waar ik bijvoorbeeld tekeningen van de kinderen kan ophangen. Ik zit nu samen met een andere studieadviseur op een kamer. Dat vind ik prettig, en het geeft praktische uitdagingen, want wij hebben veel gesprekken met studenten. We plannen die gesprekken nu vaak zo dat we niet tegelijkertijd een afspraak hebben, en voor gesprekken over persoonlijke zaken hebben we ook privéruimtes nodig. Op drukke dagen is dat wel eens lastig. Vanuit mijn perspectief zou het ideaal zijn om een gedeeld werkkamertje te hebben met daarnaast een aantal kleine gesprekskamers. Ik heb ook gewerkt in kantoortuinen; dat kan ik ook, maar vergt een andere manier van werken. Al je werk moet dan in je laptop zitten en je kunt niet meer je eigen omgeving inrichten. Een probleem is dat veel mensen geforceerd in kantoortuinen moeten werken, terwijl ze dat niet willen. Ik vind dat een afdeling zelf een inrichtingsplan moet kunnen maken dat aansluit bij de wensen van de gebruikers.’
