Faline Plantenga ondervond het aan den lijve bij het schrijven van haar proefschrift – en stelde vast dat mensen soms net aardappels zijn.
Tekst; Juliette Berkhout
Faline Plantenga promoveerde op 12 februari op haar onderzoek naar de rol van licht bij knolvorming en bloei in aardappels.
Stelling: Both plants and humans need enough light to blossom
‘Hoe meer licht, hoe sneller de bloei: dat was een conclusie uit mijn promotieonderzoek naar knolvorming en bloei van aardappels. Iets dergelijks merkte ik ook al zelf aan mijn bureau. Ik werkte met een heleboel studenten in Radix. In het begin zat ik aan de kant van de binnentuin, de donkere kant. We hadden allemaal een orchidee gekregen; ze stonden op onze bureaus. Maar bij ons wilden ze maar niet bloeien en bij de anderen elders in het gebouw wél.
In de periode dat ik begon met schrijven om mijn PhD af te ronden, verhuisde ik naar de zonzijde. Zodra mijn orchidee daar met mij was aangeland, ging hij heel mooi bloeien. En dat was niet het enige: het zonlicht had ook invloed op hoe ik zelf werkte. Ik kon – en kan – me gewoon beter concentreren in een lichte omgeving. Nee, ik ben duidelijk geen nachtwerker!
Licht zorgt dus ook voor het opbloeien van mensen. Dat is natuurlijk op verschillende fronten al wetenschappelijk bewezen en in praktijk gebracht, zoals in lichttherapie bij winterdepressie. Nou ja, je ziet het nu toch ook met die extreem vroege lentedagen in februari: iedereen is vrolijk en heeft nieuwe energie.
Je gaat als mens ook goed functioneren als je figuurlijk gezien het licht ziet: als je iets doet wat je leuk vindt. Ik ben pas opgebloeid na de middelbare school, wat toch een beetje een socially awkward tijd was, toen ik op mezelf ging wonen en onderwerpen ging aanpakken die me interesseerden. Ik heb nu een nieuwe baan: in een onderzoeksstation van WUR in Bleiswijk doe ik nog steeds onderzoek naar planten en licht. Onderzoek dat me ligt, en dat misschien weer naar nieuwe dingen zal leiden. Dus ik ben nog lang niet uitgebloeid, hoop ik.’