Foto: Louise Fresco proeft de eerste automaatfriet / Sven Menschel
‘Wow’, zegt collegevoorzitter Louise Fresco, als het klepje wegschuift en een bakje friet onthult. Ernaast ligt een doosje met zout, ketchup en een vorkje. In twee minuten frituurt de machine, die eruit ziet als een normale snoepautomaat, 135 gram bevroren friet. Consumenten kunnen kiezen voor mayonaise, ketchup of een andere saus erbij. Voor een euro. En als het aan de makers ligt wordt automaatfriet een heel normaal gezicht. In grote kantoren, op stations en vliegvelden moeten hongerige consumenten straks op elk uur van de dag terecht kunnen.
Ontwikkelaar Caenator kreeg van Wageningen UR hulp bij de technische uitdagingen die ze de afgelopen twee jaar tegenkwamen. Zo mag de friet niet beschadigd raken en is het lastig een vriescompartiment van – 18 graden te handhaven naast een frituur van 185 graden Celsius. Bovendien mag rond een automaat geen storende frietgeur hangen. Zeker bij die laatste uitdaging was Wageningse kennis over bijvoorbeeld luchtwassers onmisbaar zegt Marc Derksen, general manager bij Caenator. Net als de 100 duizend euro subsidie van Startlife.
Ook bij het business plan kreeg de startup Wageningse hulp. Na gesprekken met Hans van Trijp, hoogleraar Marktkunde en consumentengedrag, richt het bedrijf zich op cateraars. Cateraars bieden vaak maar een deel van de dag warm eten, denk aan de pauze in Forum. Dankzij de automaat kan dit de hele dag en gaan klanten – en inkomsten – niet naar concurrenten buiten het gebouw. Voor het zover is, gaat de automaat eerst in een ‘roadshow’ over de campus. Met de feedback van klanten en uitbaters wordt een nieuw prototype gemaakt. Daarna wil het bedrijf stapje voor stapje opschalen.
Mensen hebben af en toe gewoon zin in een frietje
Bastiaan Roest
Een frietmachine lijkt geen goede innovatie in een tijd waar wetenschappers zich zorgen maken over het ‘dikmakende milieu’; een samenleving waar altijd en overal (ongezond) eten beschikbaar is. Bastiaan Roest van Caenator is het daar niet mee eens. ‘Friet of aardappels zijn niet per definitie ongezond’, zegt hij, ‘maar het ligt aan het totale dieet waar ze in zitten.’
Bovendien voorziet de machine in een bestaande vraag. Hij illustreert dit met het hoofdkwartier van een grote bank. De catering gaat hier ’s middags dicht en er is geen eten voor mensen die overwerken. ‘Rond zes uur staat het aan de balie vol met koeriers die bijvoorbeeld shoarma komen brengen.’ Roest wil de cateraars die zo omzet mislopen helpen. ‘Mensen’, besluit hij, ‘hebben af en toe gewoon zin in een frietje.’