Een verademing was ze, eindelijk een Wageningen UR-leider die alternatieve ideeën prijst. Geen boze mailtjes aan rebellerende medewerkers (‘Op jouw poster stond het verkeerde logo’), maar een gezellige ingezonden brief aan nrc.next over de educatieve waarde van de moestuintjes bij Albert Heijn. Fijn, die positieve, open houding.
Maar is het verstandig? Terwijl Louise Fresco vrolijk keuvelde over het plantjesproject van de grootgrutter, ging de Rijksuniversiteit Groningen op handelsmissie in China. Nu hebben ze daar een campus gekregen. Inderdaad, een campus, met ruimte voor 10.000 studenten, en ze gaan werken aan…landbouw. Verrassing! Of er op de achtergrond een rol voor Wageningen UR is? Nou, niet echt, we zijn niet betrokken en ‘verrast’ door het initiatief.
Ons bestuur was vast te druk met luisteren naar sentimenten in de samenleving. Wat een afleidende onzin. Alsof Henk en Ingrid zich dan ineens begrepen voelen en ons onderzoeksbudget gaan sturen. Zakelijke belangen, daar hebben we wat aan. Natuurlijk blijven sommigen roepen dat we te nauwe banden met de industrie hebben. Geeft niks, dat is nu eenmaal inherent aan succesvol zijn. Gewoon negeren. Veel Facebookgebruikers zijn ook boos om hoe er met hun privacy wordt omgesprongen. Dacht je werkelijk dat Facebook daar last van had?
Het is tijd voor verharding. Ik hoop dat onze nieuwe rector onbereikbaar, kil en zakelijk is. Iemand die scherpe deals sluit en ondertussen subtiel dreigt onderzoeksgroepen te sluiten. Wij – de gewone onderzoekers – zullen ons misschien onbegrepen en vernederd voelen. Perfect! Het motiveert ons slechts om extra hard te werken. Om te bewijzen dat de baas het mis had, dat wel. Maar dat maakt voor het resultaat niet uit.