Commentaar door Lamia Aouini, PhD-studente Plant Production Systems, uit Tunesië.
‘Via een e-mail van mijn supervisor hoorde ik wat er gebeurd was. Die vroeg of alles goed was met mijn familie. Meteen belde ik mijn vader op, die me verzekerde dat ik me geen zorgen hoefde te maken – de familie was in orde. Maar toen vertelde hij me waar de aanslag was gepleegd: in het museum waar mijn zus maar een paar meter vandaan woont! Ze was op dat moment gelukkig niet thuis. Een uur voordat het gebeurde was ze de stad in gegaan.
Ik was echt in shock door het nieuws. Ik kon het niet geloven – hoe kan dit gebeuren in dit museum, dat vlak bij het parlement is? Het zou een goed beveiligde omgeving moeten zijn. Bovendien is de veiligheidssituatie sterk verbeterd sinds het uitbreken van de Arabische lente. Na landbouw is toerisme de belangrijkste sector van de Tunesische economie. We moeten nu maar afwachten of er in de zomer nog veel toeristen komen.
Dit is een aanslag tegen mijn land. Tunesië doet het beter dan haar buurlanden; we hebben een stabiele regering, en de democratie is in ontwikkeling. We zijn er nog niet, maar het gaat wel steeds beter. De aanslagplegers probeerden het land weer te destabiliseren. Maar dat gaan we niet laten gebeuren. De president heeft aangekondigd hard op te treden. En in Tunis, waar het nu vakantietijd is, is iedereen zich gewoon op straat aan het vermaken.
Ook mijn zus laat zich niet uit het veld slaan. Ze probeert haar kinderen wel af te schermen van het nieuws – het is te wreed –, maar is nu vakantieplannen aan het maken. Zelf ga ik na mijn PhD meteen terug. Wij als Tunesiërs hebben de verantwoordelijkheid ons land te dienen.’