Wat voorafging: Vera date al een tijdje een alternatieve jongen die op Droevendaal woont. Sinds kort is het ‘aan’ en dat merkt ook de rest van het huis.
‘Ik dacht dat lianen juist water nodig hadden’, zei Willem-Jan, ietwat onverstaanbaar. Hij was nooit vijandig tegenover Robby, maar beleefdheid voelde vandaag als te veel gevraagd.
Aangezien iedereen behalve Derk naar het nachtdierfeest of het gala was geweest, zaten ze wat later met zijn allen om de tafel voor een brakke brunch. Bianca en Filippo dronken met pafferige gezichten in rap tempo koppen koffie. Willem-Jan probeerde zijn bonkende hoofd te negeren terwijl hij boterhammen smeerde. Alsof de kater nog niet vervelend genoeg was, ergerde hij zich gruwelijk aan het kirrende tweetal. ‘Schatje, jij moet me dat laatste hapje geven’, zei Robby, nog steeds in zijn ochtendjas die een flinke bos borsthaar zichtbaar liet.
‘Hier koetje, deze is voor jou’, zei Vera terwijl ze hem een broodpuntje met hagelslag voerde. Achter hun rug deed Bianca alsof ze kokhalsde, zodat Willem-Jan zich in zijn koffie verslikte. Dat Robby en Vera onafscheidelijk waren, was een understatement. De laatste weken leek het alsof ze een extra huisgenoot hadden.
‘Zeg Robbert’, zei Willem-Jan, die consequent deed alsof hij de naam van Vera’s vriend niet kon onthouden. ‘Heb je al plannen om Forum te bezetten? Als je naar Amsterdam kijkt, zullen jouw handen wel jeu-ken.’ De jongen trok een ernstig gezicht.
‘Nou, ik sympathiseer natuurlijk met de bezetters, maar hun geschil gaat over kleine talen. Niet echt Wagenings.’ Willem- Jan besloot het erbij te laten, hoewel hij van dit soort discussies genoot. Te veel hoofdpijn. De tortelduifjes waren gelukkig al snel weer op elkaar gericht.
‘Veertje, gaan we vanavond trouwens naar mij of blijven we hier?’ Aan de overzijde van de tafel zag Willem-Jan de gezichten hoopvol oplichten.
‘Meh’, zei Vera, ‘laten we hier blijven. Veel gezelliger.’ De gezichten betrokken weer. Toen het tweetal naar Vera’s kamer was vertrokken, keek iedereen elkaar nog eens aan. ‘Ik weet niet hoelang ik dit nog trek’, zei Bianca. ‘Samen zijn ze echt onuitstaanbaar.’ Derk schoof ongemakkelijk op zijn stoel. ‘Eh’, zei hij, ‘Vera zei gisteren dat ze nog nooit zo verliefd is geweest. Ze wil hem nooit meer kwijt.’ Er werd gezucht. ‘Mensen’, zei Willem-Jan pauzerend voor dramatisch effect. ‘We zijn slachtoffer van de eerste Wageningse bezetting.’
Resource volgt de belevenissen in de Mortierstraat 14B