Op het tv-scherm draaide een cirkeltje al minutenlang zinloze rondjes. Filippo veegde de lokken uit zijn gezicht en stapte uit bed. Dat had hij weer. Drie weken een Playstation en nu herkende het apparaat geen spellen meer. Vloekend verwijderde hij meermaals het schijfje en duwde het terug. Niets. Zoekend op Youtube werd het probleem snel duidelijk – een vies laseroogje. En dat kon je gewoon zelf schoon boenen. Daar ging zijn geplande luie zondag. Mopperend ontkoppelde hij zijn spelcomputer en liep de trap af. In zijn eigen kamer zou hij de schroefjes alleen maar kwijtraken tussen de stapels papier, kleren en zooi. ‘Wat ben je aan het doen?’ vroeg Vera, toen ze een uurtje later binnenkwam. Filippo had inmiddels de kap losgedraaid en bekeek een filmpje voor de volgende stap. ‘Cleaning my Playstation.’ ‘Wow, je gaat hem zelf open maken. Dat je dat durft.’ Vera maakte thee en keek tijdens haar ontbijt nieuwsgierig mee. Het glas voor Filippo vulde zich intussen met steeds meer schroefjes totdat het binnenwerk zichtbaar werd. ‘This is the hard part. I mustn’t break any of these small cables’. Juist op dat moment ging Willem-Jans kamer open. Hij rekte zich uit en liep gapend de kamer in. Vera zag Filippo’s gezicht betrekken. ‘Filippo maakt je oude Playstation zelf’, zei ze. ‘Cool hé?’ Willem-Jan kwam bij de bank staan. ‘Je bedoelt dat iemand uit het land van de Fyra, mijn oude Playstation openschroeft? Su-per-cool ja.’ Hij sjokte naar de keuken om koffie te maken. Filippo hapte niet maar werktezichtbaar langzamer. Vanachter de ontbijtborden keek iedereen mee terwijl hij met een wattenstaafje en alcohol de lens poetste. Daarna plaatste hij voorzichtig alle onderdelen terug. Aan het begin van de middag schroefde hij de buitenkant er weer op. ‘That went well, I guess.’ Nadat hij terugkwam van het opbergen van de schroevendraaier, had Willem-Jan snel een geprint Fyra-logo op de spelcomputer geplakt. ‘Ha, ha’, riep Filippo sarcastisch. Ondertussen brak het zweet hem uit. Stel dat het ding niets meer deed? Nieuwsgierig volgden zijn huisgenoten hem naar boven. Snel sloot Filippo het apparaat aan en drukte op de startknop. Niets. ‘Fuuuuck.’ ‘Je moet de stekker in het stopcontact doen gekkie’, zei Vera. Met een rood hoofd sloot Filippo de stroom aan. Het leek alsof het apparaat bewust tergend langzaam startte. Voorzichtig drukte hij een DVD in de gleuf. Het rondje begon weer te draaien. Bleef draaien. Om opeens te veranderen in een virtueel schijfje. ‘Yes!’ riep Filippo. ‘Ladies and gentleman, the Fyra will arrive shortly at Wageningen Central station.’
Mortierstraat 14b – Fyra
Wat voorafging: Willem-Jan en Filippo hebben tegenwoordige een goede, zij het explosieve vriendschap. Onlangs kreeg Filippo zelfs Willem-Jans afgedankte spelcomputer.
