Op de Bio-beurs, de jaarlijkse happening van de bio-sector, hoorde ik twee fantastische verhalen over boeren die kiezen voor het goede.
Een aardappelteler spoot zijn gewas om het loof te doden om daarna zijn aardappels te rooien. Na een paar dagen zag hij dat het niet voldoende was en besloot nog een keer te spuiten. Op zijn tractor maakte hij zijn gifrondes totdat hij een fazant zag zitten; broedend op een nest met eieren. Het dier zat er treurig bij in een bijna verdord gewas. Zonder beschutting. Ze keek angstig omhoog naar de tractor. Dat trof hem, er brak iets in hem bij die aanblik. Dat moment gaf de doorslag: ‘Ik spuit nooit meer!’
Een intenser verhaal vertelde een Bio-beursbezoeker over zijn buurman: ‘Hij was gewoon melkveehouder totdat zijn zoontje verongelukte op het erf. Hij was onder de tractor gekomen. Het leven had geen zin meer. Het bedrijf sukkelde door. Hij kwam in een diepe depressie totdat hij met een homeopathisch arts in gesprek kwam: "Schakel om naar biologisch! Een nieuwe baan zonder gif. Door je land lopen, distels met je hand eruit trekken en je verdriet en pijn achterlaten in het gat, ze begraven. Dat lukt je niet als je op een tractor zit en gif spuit tegen distels." Het contact met de aarde had hem rust en vrede gebracht. Hij is weer volmondig en met heel zijn hart boer.’