Jeroen Baardolf, Bart Letitre, Stan de Weert en Wesley van Beek houden wel van het avontuur. In juli doen de heren mee aan de Mongol Rally, een autoreis naar Mongolië. De autorally wordt elk jaar georganiseerd voor het goede doel. De reis is min of meer georganiseerd, want feitelijk zijn de jongens helemaal op zichzelf aangewezen: er zijn geen hulptroepen en de auto moet vooral klein, oud en afgeleefd zijn. Het motto van de rally is niet voor niks ‘if nothing goes wrong, everything has gone wrong’.
‘We hebben geen navigatieapparatuur of wegenkaarten,’ vertelt Jeroen. ‘We schrijven gewoon alle grote steden op een a4-tje en dan gaan we rijden. Hopelijk kunnen lokale mensen ons op weg helpen.’ De route die de vier soort van uitgestippeld hebben, voert door Turkije, Iran, Turkmenistan, Oezbekistan en Tadzjikistan. Jeroen, grappend: ‘We rekenen erop dat 75 procent van de groep het overleeft. En waarschijnlijk gaat de auto al in Duitsland kapot.’
Het is niet de eerste keer dat de oud-Thymosbestuurder meedoet aan een rally. In 2013 deed hij samen met twee vriendinnen mee aan Put Foot-rally, een autorally door Afrika. Jeroen: ‘Dat was heel vet. Ik wilde weer zoiets doen, maar dan gekker. Ik kwam hierop uit.’ Drie dispuutsgenoten van zijn vereniging Ceres wilden wel mee. ‘We doen samen wel vaker shit die niet iedereen doet. Zo hebben we bijvoorbeeld eens een schilderij bij KSV gejat en naar Spanje gebracht. We houden allemaal van reizen en gaan graag buiten onze comfort zone. We zijn een stel idioten bij elkaar, op zoek naar avontuur.’
Geld is de belangrijkste hindernis: niet alleen moet er in levensonderhoud worden voorzien, maar de deelnemers aan de rally worden ook geacht geld op te halen voor het goede doel. The Gentle Wolves, zoals de heren zichzelf hebben gedoopt, zamelen geld in voor Artsen Zonder Grenzen. ‘We vinden dat ze mooi werk doen en we vonden het een mooie vergelijking: wij overschrijden ook onze grenzen.’ Via facebook proberen ze aandacht voor hun avontuur te genereren om zoveel mogelijk sponsorgeld los te krijgen bij vrienden en familie. Elke maand zetten de jongens tweehonderd euro opzij voor benzine, accommodatie, eten en onvoorziene uitgaven.
De heren denken zes weken weg te zijn. Onderweg verwachten ze vooral mooie dingen te zien: berglandschappen, woestijnen, prachtige paleizen van oude communistische leiders, slapen in traditionele, Mongoolse hutten, ‘en in Kazachstan schijnt overal cannabis te groeien’. Bang zijn ze niet, behalve voor is. ‘Dat gezeik met IS is niet relaxed. We kijken ter plekke wat veilig is en misschien dat we onze route aanpassen.’
Momenteel zijn de vier bezig met het zoeken van een geschikte auto. Die moet zo goedkoop mogelijk worden aangeschaft en niet te veel power hebben (‘We hebben een Renault 4 op het oog’). Ook moeten er visa geregeld worden en een paar Russische woordjes geleerd, om te kunnen borrelen met de Russen. Jeroen: ‘Het is lastig voorbereiden, omdat je niet weet wat je kunt verwachten. Maar een superserieuze aanpak zou ook raar zijn, voor een reis met zo’n motto. De voorpret is in elk geval geweldig. Bijna net zo leuk als de rally straks, dat wordt het bizarste avontuur ooit.’
De Mongol Rally is een autoreis van londen naar Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolië. Navigatieapparatuur mag niet gebruikt worden, er zijn geen hulptroepen en de organisatie ziet het liefst kleine, oude auto’s aan de start verschijnen. Het gaat erom de race uit te rijden, niet om als snelste Ulaanbaatar te bereiken. De deelnemers worden geacht om geld op te halen voor het goede doel. Jaarlijks doen honderden teams mee.
Meer info: www.theadventurists.com/mongol-rally