‘Maar we zijn helemaal niet allemaal Charlie!’ schreef de Volkskrant zaterdag. En dat is interessant. Want inderdaad, in hoeverre zijn wij eigenlijk Charlie? En komen we in Wageningen, stad der bevrijding, wel op voor het vrije woord?
Mijn eerste indruk is dat het prima gaat met de vrijheid van meningsuiting in Wageningen. We hebben een goed (gelezen) universiteitsblad dat gedegen journalistiek probeert te bedrijven en kritisch durft te zijn tegenover eigen organisatie. Verder worden op onze universiteit veel debatten gevoerd, zowel fysiek als in de pers, waarbij voor- en tegenstanders aan het woord komen. Denk aan onderwerpen als GMO’s of bijensterfte. Het strijdpunt lijkt, ook hier weer, de grens met uitingen rondom religie. Toen een promovendus zijn god niet mocht bedanken in een proefschrift was Forum te klein. Het college van promoties trok daarop het verbod in. 1 – 0 Voor de vrijheid van meningsuiting dus.
Puntje blijft wel de geoliede machine van Corporate Communications & Marketing, die er per definitie alles aan doet om Wageningen UR in een goed daglicht te zetten. Hoeveel dwarsdenkers en klokkenluiders zouden het hier uiteindelijk tegen afleggen? Deze afdeling is oveigens ook de uitgever van dit blad. Dus in hoeverre is de Resource echt onafhankelijk? Dat ga ik deze week eens navragen bij mijn baas.
Vrijheid van meningsuiting is een basisvoorwaarde voor een functionele academische wereld.
In Wageningen kun je dus vrijwel alles zeggen zonder bang te zijn van de uni gegooid of ontslagen te worden. Tenminste, zo ervaar ik het. Maar hebben de medewerkers die hommeles hadden met Aalt dit ook zo ervaren? En hoe zit het met internationale medewerkers en studenten? Zij zijn een kwetsbare groep die kampen met een informatieachterstand en zijn van huis uit misschien niet gewend voor zichzelf op te komen. Aan de andere kant genieten er nu ook studenten van de Nederlandse vrijheid, denk aan de Chinezen in de studentenraad.
Ik kan dus geen eenduidig antwoord geven op de vraag hoe het gaat met de Wageningse vrijheid van meningsuiting. Eén ding staat vast: deze vrijheid is een basisvoorwaarde voor een functionele academische wereld. Ze blijft kwetsbaar en moet worden verdedigd. Ook voor mensen die buiten het heersende paradigma denken. Ook voor mensen met (een mening over) een religie. Ook in ons kleine stadje, waar andere onderwerpen centraal staan en het niet om leven en dood gaat.
Zet dus nog een goed voornemen in je lijstje voor aankomend jaar. Houd je oren en ogen open en verdedig jouw vrijheid en die van je naasten wanneer nodig. Dan zal ik ook mijn best doen.