Commentaar door Angel Loza-Valdez, masterstudent Food and Health, uit Mexico.
‘Dit is een keerpunt voor de Mexicaanse samenleving. We zijn gewend aan nieuws over moorden en verdwijningen; dat is een dagelijkse realiteit in Mexico. Maar deze keer is het van een andere orde – 43 studenten… Ik barstte bijna in huilen uit toen ik het nieuws hoorde. Des te meer omdat ik het vanuit Nederland hoorde, een plek die zo veilig is. Het is ondenkbaar dat zoiets hier zou gebeuren. Dat beïnvloedt je manier van denken: je realiseert je dat een veilig en vredig leven mogelijk is. Een verschil is dat in Nederland iedereen zich inzet om de situatie te houden zoals hij is. In Mexico is dat anders: we bemoeien ons niet graag met politiek. Als je op straat in Mexico iemand iets verkeerd ziet doen, zeg je er niets van. Voor je eigen veiligheid. Maar nu is alles aan het veranderen. De mensen komen samen, ze protesteren. Er zijn stakingen in universiteiten in heel Mexico. Het hele land wordt wakker en sommige deskundigen zeggen zelfs dat dit tot een revolutie kan leiden.
De regio waar ik vandaan kom, is ook één van de gevaarlijkste van het land. Zelf was ik ook getuige van gevechten tussen de politie en drug lords. Soms zie je de vreselijkste dingen in mijn stad – lichamen op straat, vermoord. Dat is de realiteit waarmee je moet leven. Ik heb vrienden van de middelbare school die het slechte pad kozen. Eén van hen is al dood. Het is heel moeilijk om iets van je leven te maken als je in dit soort omstandigheden opgroeit. De criminaliteit is overal, altijd, en is tot in alle lagen van de overheid doorgedrongen. Sommige mensen kiezen ervoor om makkelijk geld te verdienen, anderen hebben geen keuze: als ze niet meewerken met de criminelen, worden ze vermoord. Het is heel treurig. Soms kun je ’s avonds niet naar buiten, omdat het te gevaarlijk is. In de afgelopen tien jaar zijn er meer dan 25.000 mensen verdwenen in Mexico – alsof heel Wageningen zou verdwijnen.’