In Australië zijn meerdere ‘lone wolves’ opgepakt die plannen hadden of uitvoerden om hoofden af te hakken van willekeurige mensen, of politiemannen neer te steken. In Algerije werd een argeloze toerist onthoofd. En ook onder ons kunnen zich jihadi’s bevinden die niet bepaald het beste voor hebben met onschuldige Nederlanders.
Ik lees en aanschouw dit alles vanuit mijn studentenkamertje in Wageningen en vraag me af of dit ook op mij betrekking dit heeft. Dat is voor het eerst, want in de woelige periode rond de aanslagen op de Twin Towers en de moord op Theo van Gogh heb ik het nieuws nooit op mezelf betrokken. Zal wel iets met leeftijd te maken hebben. Bovendien hoorde ik deze week dat ik eind oktober naar Tanzania kan, voor een onderzoek. Tja, dan denk je aan de bomaanslagen in Uganda in 2010, de aanslag in het winkelcentrum in Kenia…
De crux ligt in het besef dat media niet de werkelijkheid in de wereld vertonen. De kans dat ik slachtoffer word van een terroristische aanslag is bijzonder klein, zelfs bij een hoger dreigingsniveau. Als ik geen tv zou kijken en geen krant lees, zou ik waarschijnlijk nooit last hebben gehad van deze licht paniekerige sfeer. Hoewel er nu afgrijselijke dingen gebeuren in het Midden-Oosten en dit conflict Nederland ook niet helemaal onberoerd raakt, gaat het gewone leven in grote delen van de wereld gewoon door.
Het is bekend dat bejaarden die niet buiten komen en alleen naar de tv kijken een veel onveiliger gevoel hebben dan mensen die wekelijks door nachtelijk Amsterdam fietsen. En hoewel ik voor studentenbegrippen dan bejaard mag zijn, heb ik geen zin om me als een bejaarde te verschansen achter de geraniums. Dus brandhaarden of niet, onveiligheid zal voorlopig geen argument zijn dat meeweegt om over een maand wel of niet richting Afrika te gaan. Sorry mam.