‘Iedereen in Húsavík is op de een of andere manier met walvissen bezig.. In de zomer verzamelen zich er talloze bultruggen, blauwe vinvissen, dolfijnen en orka’s. Een spektakel dat veel bezoekers trekt: kunstenaars, onderzoekers en veel toeristen. Niemand weet waarom de dieren elk jaar naar precies deze baai komen.
Toen ik hoorde van het plan een dam te leggen in een van de twee rivieren, vroeg ik me af hoe dat het ecosysteem zou beïnvloeden. Hoewel de populatie en het gedrag van de walvissen uitgebreid worden bestudeerd, is er weinig bekend over de ecologie. Dus heb ik zelf een onderzoek opgezet.
Vanuit Wageningen nam ik drie koffers meetapparatuur mee in het vliegtuig, in de hoop een influx van nutriënten vanuit de rivier in de baai te vinden. Ik kreeg toestemming om elke ochtend mee te gaan op een oude vissersboot die toeristen rondvaart. De kapitein hield dan een paar minuten stil op de plek waar ik die dag metingen wilde verrichten. Aan boord heb ik de stemmingen van de zee grondig leren kennen.
In het hart van de zomer ging de zon niet meer onder en was het moeilijk om te slapen. Er was slechts één bar maar er waren vele dronkaards. Anderen reden graag ’s nachts rond met de auto. Een paar keer mocht ik mee met een Japanse onderzoeker die ’s nachts meetinstrumenten op walvissen ging plakken. Dat was erg spannend want we moesten in een zodiac (klein rubberen bootje) heel dicht bij de dieren komen.
Verder was het daar een uitgestorven boel, maar dat vond ik heerlijk. Ik heb twee truien en drie hoofdbanden gebreid. Voor andere masterstudenten ligt hier nog genoeg werk. Er moet dieper in het ecosysteem gekeken worden, bijvoorbeeld naar het opstijgen van nutriënten uit diepere lagen van de zee. Ik kan het iedereen aanraden, het is een supermooi gebied.’