De vibe die deze dagen door Wageningen gaat, is onweerstaanbaar. Lekker partyen met om je heen twee-en-een-half duizend mensen die aan een nieuwe fase in hun leven beginnen.
Ik kijk om me heen naar al die nieuwe gezichten en vraag me af hoe hun toekomst eruit ziet. Sommigen zullen falen en teleurgesteld afdruipen, sommigen gaan een glansrijke carrière tegemoet. De meesten zullen met gemiddelde resultaten en enige vertraging hun bul halen. En, zoals ik afgelopen jaren geleerd heb, er zullen er ook een paar bij zijn die we helaas gaan verliezen.
Misschien is dit geen goed moment voor zo’n zwaar onderwerp, maar vorige week heb ik te horen gekregen dat een oude vriend van de middelbare school niet meer leeft. Motorongeluk, pats, boem, weg. Dat is de vierde leeftijdsgenoot in drie jaar tijd die we weg kunnen brengen. Ik zou deze blog daarom willen opdragen aan Machteld Klok, Meeuwes Koops, Thomas Willet, Jelmer Breur en anderen die helaas dit jaar niet aan een nieuw collegejaar beginnen.
En ik raad iedereen aan om deze week vol in het feestgeruis te duiken. Feest, zuip en geniet van de vrienden die je hebt of die je aan het maken bent. Het is een cliché, maar omdat het gewoon waar is: geniet van wat je hebt, want het kan zo maar op een dag afgelopen zijn.