Student

AID 2014 van start

Vastberaden maar toch ook nog wat schichtig, komen ze met dozijnen tegelijk het Forum binnen, de honderden eerstejaars die zich hebben aangemeld voor het introductieprogramma van de Wageningse universiteit. De AID is begonnen.
Rob Goossens

Al snel vormen zich rijen voor de tafels waar de nieuwkomers zich moeten inschrijven. Masterstudenten hier, bachelorstudenten daar. Knelpunten lijken zich nauwelijks voor te doen. Wie even stil blijft staan en een hulpeloze blik om zich heen werpt, wordt meteen aangeschoten door één of meer ouderejaars. ‘Need help?’ roept de button op hun smetteloze polo. Snel helpen ze de eerstejaars weer op weg.

Een operatie die zo omvangrijk is als de Wageningse AID kan niet zonder de inzet van al die ouderejaars. Ze zitten in de centrale organisatie, ze bemensen de inschrijftafels, schrijven de AID-krant en verlenen hand- en spandiensten waar dat maar nodig is. Maar de belangrijkste inbreng van de ouderejaars is in de rol van mentor. Meer dan honderd zijn het er en de komende dagen zullen ze met weinig anders bezig zijn dan met de ‘kindjes’ uit hun groep.

Preparty

Christel en Vera zijn twee van hen. De masterstudenten communicatie nemen straks samen een groepje nieuwe bachelors onder hun hoede. Zes, volgens de een. Negen, meent de ander. Kennelijk moeten ze er nog even in komen.

Als ze zich melden aan de mentorenbalie zijn ze drijfnat door de plotselinge stortbui die campus rond half twaalf overviel. Een slechte start zouden ze dat niet willen noemen. ‘Wel lekker fris eigenlijk, na die wat uit de hand gelopen pre-AID-Party van gisterenavond’, vindt Christel. Het tweetal voorziet vermoeiende dagen, maar ze hebben er zin in. ‘Christel zal wel weer flink meefeesten, terwijl ik op de achtergrond met een cola het overzicht houd en de verantwoording draag’, grapt Vera.

Of ze ook 17-jarigen in de groep hebben weten ze nog niet. Gezien de huidige alcoholgrens zou dat een beetje onhandig zijn, maar niet onoverkomelijk, vinden ze. ‘Je moet ermee omgaan.

Het hoogtepunt van hun eigen introductie was destijds het eindfeest. Dat zou ook nu de absolute aanrader zijn voor hun eigen mentorkindjes. ‘Zelfs als je geen feestbeest bent zou ik zeggen dat je dát in elk geval moet hebben meegemaakt’, aldus Vera. ‘Dat, óf het zwembadfeest’, voegt de drijfnatte Christel daaraan toe.

Christel (links) en Vera

Leave a Reply


Je moet inloggen om een comment te plaatsen.