‘Ik moest alle trouwfoto’s zien’

‘Mijn stageplek in Vietnam heb ik te danken aan Gert Spaargaren, hoogleraar bij leerstoelgroep Milieubeleid. Hij hielp mijn vader, een akkerbouwer, met de graanoogst. Toen ik zei dat ik nog op stage moest, vertelde hij dat hij een PhD’er begeleidt die in Hanoi werkt. Zo kwam ik terecht bij consultancybureau Fresh Studio. Ik werk mee aan een project waarmee boeren geholpen worden hun winst en gezondheid te verbeteren. Veel boeren hebben een ijzertekort, omdat ze alleen hun eigen gewassen eten. Binnen ons project wordt uitgezocht hoe we aardappelen gunstig aan de markt kunnen brengen, deze zitten namelijk vol met ijzer. De sfeer binnen het bedrijf is ongedwongen. In veel bedrijven is een strakke hiërarchie, hier valt dat reuze mee. Daar zijn mijn Vietnamese collega’s volgens mij wel trots op.Mijn verblijfplek staat in de wijk Tay Ho, aan een groot meer in het midden van de stad. Daardoor maak ik veel mee van het dagelijkse leven in Vietnam. Zo zat ik vroeg in de ochtend een keer aan bakje noodlesoep toen ik door een vrouw werd uitgenodigd op de thee. Ze liet heel trots alle diploma’s en trouwfoto’s van haar kinderen zien en ook alle vakantiefoto’s. Dat was superleuk om mee te mogen maken. Uitslapen is er niet bij hier. In de straat achter mijn huis hangt een luidspreker die elke ochtend om zeven uur het volkslied afspeelt, dan het nieuws brengt en dan nog een liedje. Toen ik mijn begeleidster vroeg wat dat was, luidde het antwoord: “Welcome to the social republic of Vietnam!” Het communistische karakter van het land kwam ook terug in een bijeenkomst voor boeren die Fresh Studio organiseerde. Daar waren twee vrouwelijke functionarissen van de overheid aanwezig die er goed op letten dat er niets ‘ongepast’ werd gezegd. Ook heb ik op de scooter een traditionele wet-markt bezocht, een enorm kleurrijk, levendig spektakel. De overheid wil deze markten, waar vooral lokaal vers voedsel wordt verhandeld, verbieden. Maar de bevolking protesteert daar hevig tegen.’