Zweet van echte mannen zijn tranen van god. Angstwekkende tatoeages, vooral op de biceps. Vrijen mag ook. Herman van Veen zong: ‘Als twee mannen vrijen op één of ander feest, dan vragen vele gasten of er een doelpunt is geweest’? Echte voetballers staan bol van testosteron en adrenaline. En dan die sixpack, die borstpartij van Mario Balotelli, vooral als hij z’n shirt uittrekt, als hij als Gorilla de lofuitingen van zijn ploeg ontvangt! Nergens anders zie je zo’n uitbundige emotie, zo’n extroverte blijdschap als op een voetbalveld. Ook diepe vertwijfeling, bijtende wanhoop, troostende coaches en jankende kerels, zo maar in het openbaar. Rechtstreeks uit de ziel. Voetbal is het leven, samengebald in 90, soms 120 minuten +penalty’s.
Vinden we op de WUR ook zulke echte mannen? Echte WUR-mannen dragen saai biobased grijs, gewoon haar, geen fratsen en al helemaal geen tatoeages, misschien een heel kleintje op de schouder. Qua uitbundigheid is het maar een schrale bedoening in de aula als de promotiewedstrijd eindigt. Het Io Vivat is armoe vergeleken met het Braziliaanse volkslied. Meest zwarte mannen die ingetogen in toga tussen de bankjes door schrijden. Een wat heilige stilte. Soms een traantje als de bul uitgereikt wordt. Wat zou het verrassend zijn als de promotor na het eindoordeel zijn toga uit zou trekken en met een onblote, wellicht wat kwabbige, sixpack op zijn knieën over het podium zou schuiven met de vuisten gebald omhoog. En dat we een levensgroot getatoeëerd WUR-logo op zijn buik zien. De zaal begint enthousiast een wave en scandeert de naam van de gepromoveerde. Gewoon even herrie maken.
Misschien zien we het in het volgende wetenschappelijke seizoen?