Tempeh

‘Wat moet dit voorstellen?’ Willem-Jan keek met opgetrokken neus naar het prutje op zijn bord. ‘Rijst met sperzieboontjes met in ketjap gemarineerde tempeh’, zei Vera trots, terwijl ze Filippo het volgende bord toeschoof. ‘Waar is het vlees dan?’‘Een keertje wat anders, tempeh schijnt een goede vleesvervanger te zijn.’‘Geen vlees? En wat is tempeh nou weer?’‘Gefermenteerde sojabonen. Zit vol eiwitten, vezels en het is een natuurlijk antibioticum’, somde Vera op.‘Getver! Dat vreet ik niet!’ Willem-Jan schoof zijn bord van zich af. Bianca hield zich opvallend stil. Ze had al dagen niks tegen Willem-Jan gezegd. Maar ook Vera deed net alsof ze Willem-Jan niet hoorde en ging onverstoord verder met opscheppen. ‘Ik overweeg vego te worden. Vlees is zo onbetrouwbaar, ongezond en slecht voor dierenwelzijn en milieu dat ik…’‘Dus dit krijgen we elke keer als jij kookt?’, onderbrak Willem-Jan haar. ‘Ik ga geen konijnenvoer zitten vreten!’ Filippo keek niet-begrijpend naar de ruzie die zich ontvouwde. ‘What’s the problem?’ ‘We are eating rabbit food’, gromde Willem-Jan. ‘Hmm, lekker Vera’, probeerde Derk. ‘Altijd goed om iets gezonds te eten. En wat de boer niet kent, dat vreet hij niet. Trek je er maar niks van aan.’‘Nou, je hoeft niet zo lullig te doen’, zei Bianca onverwachts. ‘Ik vind er ook niks aan’. Ze glimlachte lief naar Willem-Jan en pakte zijn bord en het hare en liep naar de keuken. Hij leek opgelucht door de bijval, en hield meteen op met protesteren. Er klonk gerinkel uit de keuken en de geur van gebakken vlees verspreidde zich door de kamer. Even later kwam Bianca terug en zette een dampend bord voor Willem-Jan neer. ‘Eet smakelijk’, fluisterde ze en hij glimlachte dankbaar. Opgetogen keek hij naar de goulash naast zijn tempeh­prutje en begon meteen te eten. Echt lekker was het niet, maar hij was zo blij dat Bianca hem blijkbaar vergeven had dat hij op dat moment alles had geslikt. Zelfs een tweede portie at hij op, zij het met de nodige moeite. Bianca vond het zelf blijkbaar ook niet zo lekker, want het vleesprutje lag onaangeroerd op haar bord.‘Eet jij je goulash niet op?’, vroeg Willem-Jan haar even later. ‘Goulash?’ lachte ze vals. ‘Nee, dat is kattenvoer.’