Wageningen verliest met zijn vertrek niet de eerste de beste. Müller zette in de afgelopen 13 jaar een leerstoelgroep op die onderzoek doet naar voeding op het allerkleinste niveau. In deze periode publiceerde hij ruim 130 artikelen en begeleidde 25 promovendi. Bij zijn vertrek heeft hij één van de hoogste H-indexen van Wageningen. Verder staat hij bekend als iemand die wetenschap naar een breed publiek brengt, bijvoorbeeld via zijn twitter-account met 5500 volgers. Vanmiddag wordt hij uitgezwaaid met een symposium in hotel De Wageningsche Berg.
Müller vertrekt naar de University of East Anglia in Norwich, waar hij naast hoogleraar ook directeur wordt van een samenwerkingsverband van enkele onderzoeksinstellingen. Behalve een nieuwe uitdaging hoopt hij in Engeland betere financieringsmogelijkheden te vinden. In Nederland was er, dankzij het Netherlands Genomics Iniative, altijd genoeg financiering voor Müllers fundamentele wetenschap. Door het veranderende wetenschapsklimaat werd dit de laatste jaren echter steeds minder vanzelfsprekend.
Frans Kok, hoofd van de afdeling Humane Voeding, vindt het jammer dat hij Müller niet kon behouden voor Wageningen. Maar ook hij merkte dat Müller worstelde met de veranderende tijdgeest. Binnen het voedingsonderzoek vindt steeds meer publiek-private samenwerking plaats, waardoor bedrijven steeds meer de onderzoekagenda bepalen. Zo verschuift de nadruk naar toegepast onderzoek op de korte termijn. ‘Michael was ook niet zo handig in het binnenhalen van bedrijfsgeld,’ zegt Kok, ‘misschien werd hij daarvoor teveel door nieuwsgierigheid gedreven.’
We verliezen een boegbeeld van de nutrigenomics
Edith Feskens
Het zat echter ook in Müllers aard om tegenvallende gebeurtenissen wat zwaarmoedig uit te leggen. In gesprekken met collega’s was het glas weleens halfleeg. Zo herinnert Edith Feskens, hoogleraar epidemiologie, zich dat hij de gewoonte had tegenslagen van zich af te praten tijdens vergaderingen: ‘Soms was Michael teleurgesteld over een ontwikkeling of een afgewezen subsidie en dan zag hij alles somber’, zegt Feskens. ‘Na zo’n overleg liep iedereen dan haast depressief weg terwijl hij het juist helemaal kwijt was.’
Toch heeft Feskens altijd graag met hem samengewerkt en vindt ze het jammer dat hij vertrekt. En zij is niet de enige. Na de aankondiging van zijn vertrek krabde men zich op allerlei niveaus binnen Wageningen Universiteit achter de oren hoe het kan dat zo’n grote naam weggaat. ‘We verliezen een boegbeeld van de nutrigenomics,’ zegt Feskens. Collega’s roemen Müller verder als een echte wetenschapper, een nerd in de goede zin van het woord die altijd bezig is met zijn werk. ‘Het is iemand,’ zegt universitair docent Marco Mensink, ‘die echt visie heeft op waar het naartoe moet met het voedingsonderzoek.’