Dit verhaal gaat over de sneeuwuil van Vlieland. Dat wil zeggen: het exemplaar dat afgelopen zaterdag door passanten werd gevonden. Dood. Jansman verricht in opdracht van Staatsbosbeheer sectie op de dode uil. ‘Staatsbosbeheer wil graag de doodsoorzaak achterhalen, want die is dus onbekend’, legt hij uit.
‘Maar spijtig genoeg is het dier een dag te laat gemeld. De vogel is op zaterdag door passanten gevonden toen-ie nog kakelvers was. Pas een dag later is-ie bij de plaatselijke boswachterij gemeld. Veel is er al uitgegeten.’ Het toch nog prachtige beest ligt nu met een lege borstkas op de snijtafel van Jansman. Het binnenwerk is er op vakkundige wijze uitgesloopt. ‘Het werk van meeuwen en kraaiachtigen’, denkt Jansman. Hij kan niet anders dan zijn bewondering uiten voor het vakwerk dat is geleverd. Als je niet beter wist zou je denken dat hier een kundig chirurg aan het werk is geweest. Sneeuwuilen komen in ons land hoogst zelden voor. Ze horen thuis in de toendragebieden van het uiterste noorden van Scandinavië, Rusland en Noord-Amerika en Canada. Carl Zuhorn van de boswachterij Vlieland spotte eind vorig jaar voor het eerst een sneeuwuil op Vlieland. Tot dan was het maar zeventien keer eerder voorgekomen dat een sneeuwuil in ons land was gezien. Eind januari bleek dat er nog een tweede sneeuwuil op het eiland was. Volgens Zuhorn zijn het jonge vrouwtjes. Een van die twee is nu dus dood.
De sneeuwuilen zijn vermoedelijk afkomstig van containerschip MSC Monterey die begin december langs Newfoundland voer op weg naar Bremerhaven. Volgens een passagier streken vijftig mijl voor de kust negen sneeuwuilen (twee mannetjes en zeven vrouwtjes)
op het schip neer. De passagier meldde dit toen hij over de in Nederland gespotte sneeuwuilen hoorde. De laatste twee vogels gingen voor de kust van Zeeland van boord. Dit zouden de twee zijn die even later op Vlieland opdoken en waarvan er nu dus nog maar eentje over is.
Alterra is gespecialiseerd in dier-ecologische secties. Met grote regelmaat snijden Jansman en collega’s dode vogels en andere (kleine) dieren open. Elke otter bijvoorbeeld die in ons land sneuvelt komt voor sectie bij Alterra terecht. Voor de gelegenheid heeft Jansman een paar andere roofvogels erbij gehaald. In opklimmend formaat liggen zij aan zij een sperwer, buizerd, havik, de sneeuwuil en een oehoe. ‘Om de onderlinge verschillen te laten zien.’ En hij wijst op de poten. Die van de sneeuwuil zijn met een dikke laag haren bedekt. Tegen de kou, licht Jansman toe, terwijl buiten de voorjaarszon uitbundig schijnt.