Catflap

‘Wat een lucht!’, dacht Vera toen ze de woonkamer binnenstapte. De klamme, indringende geur vormde een schril contrast met de frisse buitenlucht. Even hoopte ze dat het gewoon de frituur was, of de lucht van aangebrande kerrie die er altijd hing, maar het was anders. Snuffelend liep ze door de kamer. Hoe dichter ze bij de bank kwam, hoe penetranter de lucht werd. ‘Eeek!’, riep ze uit toen ze een wildvreemde kat zag zitten. Naast een natte vlek. Vol afschuw keek ze naar het vieze beest, en ze wilde hem net van de bank afjagen toen een breed grijnzende Filippo binnenkwam. ‘I see you have met our newest housemate. Ecco, this is Vecino! Isn’t he lovely?’ Vera zocht naar woorden, maar het Engels was nooit heel soepel uit haar mond komen rollen. ‘Uhm, eh. He stinks a bit.’Maar Filippo keek vertederd naar het beest, pakte hem op en stak zijn neus in de vacht. ‘I got him from some students in Droevendaal, there were too many other cats there. And we have enough room here.’ Vera schoot in een kramp. Die beesten pissen heel Droevendaal onder. Ze vond het echt een goor beest, maar ze wist niet goed hoe ze dat subtiel kon uitleggen. Bovendien zag Filippo er zo gelukkig uit, dat wilde ze ook niet verstoren. Toen rook ze die pislucht weer.‘Well, I’m really happy you like your cat, but it is piss on the sofa. Not good.’ Ze probeerde streng en vriendelijk tegelijk te kijken. ‘And we don’t have a, eh, a catflap.’ De Italiaan keek niet begrijpend. ‘A catflap’, zei Vera. Filippo gaf geen reactie. Vera pakte haar telefoon en googelde een plaatje van een kattenluik. ‘You know, a little door for the cat. We don’t have it.’Filippo’s gezicht lichtte op. ‘A door for a cat, that is a great idea!’ ‘We don’t have it’, probeerde Vera nogmaals. ‘Where can I get it?’ vroeg Filippo. ‘In the pet store, but the house boss will say no.’ Maar de Italiaan liet zich niet uit het veld slaan. ‘Maybe we can just install it, and then tell the house boss’, stelde hij voor. Vera begon een beetje geïrriteerd te raken. Straks ging hij het echt doen, en hadden ze plotseling een kat als huisdier. Dan werd de huisbaas boos en zaten zij voortaan in die pislucht. Op dat moment kwam Willem-Jan binnen. Vera was voor het eerst blij om zijn zure gezicht te zien, die jongen was áltijd tegen. ‘Een kat!’, zei hij blij. ‘Hoe heet ie?’