‘Helaas is de wetenschap weer in een kwaad daglicht komen te staan, omdat iemand de regels heeft overtreden’, zegt Van Arendonk. ‘Dat past in de tijdgeest, waarbij de samenleving heel kritisch naar de wetenschappers kijkt. Terecht, want wetenschappelijke integriteit is een belangrijk issue. Daar moeten we dus wat mee.’
Je mag niet stukken tekst uit eerdere publicaties zonder bronvermelding kopiëren, ook niet als die van jezelf zijn. ‘De regels voor plagiaat zijn helder, zelfplagiaat is een grijzer gebied’, zegt Van Arendonk. ‘Belangrijk om met elkaar in discussie te gaan: wat mag wel en wat mag niet? Voor de lezer moet helder zijn wat de toegevoegde waarde is van een publicatie. Herhaling van eerdere conclusies moet je voorzien van een referentie. Door de discussies kunnen we er aan bijdragen dat wetenschappers zich nog meer bewust worden over waar we op moeten letten bij wetenschappelijke artikelen.’
Hij schat in dat plagiaat, waaronder zelfplagiaat, prima is op te sporen met een plagiaatscanner. Maar het is ook belangrijk om voorbeelden te bespreken, om zo na te gaan wat wel of niet geoorloofd is. ‘Als je twee publicaties schrijft over eenzelfde experiment, dan lijkt het mij verantwoord om details over het experiment op dezelfde manier op te schrijven, zodat anderen herkennen dat het om hetzelfde experiment gaat. Maar waar begint dan het moment waar je aan jezelf moet refereren? Dat kunnen we het beste aan de hand van voorbeelden bespreken, zodat er duidelijkheid ontstaat bij de auteurs.’ Van Arendonk wil met de onderzoekscholen in 2014 een serie bijeenkomsten beleggen over wetenschappelijke integriteit, waaronder over (zelf)plagiaat.