Commentaar door Maricar Salacinas, PhD’er bij de onderzoeksgroep Plant Research International,en Verna Duque, masterstudente Environmental sciences, beiden uit de Filipijnen.
Maricar
: ‘Een dag van tevoren hoorde ik via social media dat de tyfoon de Filipijnen zou treffen. Midden in de nacht ben ik opgestaan om mijn zus te bellen – in haar regio viel het gelukkig mee. Ik stond perplex toen ik de volgende dag op het nieuws zag hoe gigantisch de tyfoon was. We zijn op de Filipijnen gewend aan tyfoons, maar deze was uniek in zijn soort.’
Verna
: ‘Ik ben de hele nacht opgebleven om via Skype in contact te blijven met mijn familie. Voor onze regio werd een matige impact van storm verwacht , maar omdat het huis al eens eerder overstroomde, zijn de kinderen toch elders ondergebracht. Gelukkig, want het huis kwam toch weer onder water te staan. Gelukkig is iedereen gespaard gebleven.’
Verna
: ‘De familie van een bevriende PhD-student in België zat in het centrum van de storm. Hij was alle communicatie met ze kwijt – vijf dagen lang hoorde hij niets waardoor hij zich enorm ongerust ging maken. Met hulp van zijn collega’s, die geld hadden ingezameld, kon hij terugvliegen naar de Filipijnen. Daar vond hij zijn familie, gelukkig ongedeerd. Hij had voedsel en een filtersysteem voor drinkwater meegenomen. Daar leven ze nu van.’
Maricar
: ‘Samen met Wageningse Filipino’s en de Filipijnse studentengemeenschap uit Nijmegen hebben we een diner georganiseerd, waarvan de opbrengst naar de Filipijnse bevolking gaat. Er wordt hier van alles gedaan voor de slachtoffers op de Filipijnen. De betrokkenheid van mensen raakt ons heel erg. Er zijn zo weinig Filipijnse studenten in Wageningen, maar met de inzet van iedereen voelen we ons erkend – we krijgen het gevoel dat we ertoe doen.’
Verna
: ‘Een van mijn professoren stuurde me een mail en veel mensen vragen hoe het gaat. Dat doet ons echt goed. Zelfs al zijn we niet bij onze eigen familie: het is alsof we hier een familie hebben.’