Swingen in de blessuretijd

‘Hey, sexy lady’, galmt uit de speakers. Ruim duizend kersverse eerstejaars kijken naar elkaar in een grote feesttent tussen Atlas en Forum. Een enkeling steekt zijn hand op, of maakt een kortstondige dansbeweging. De deelnemers aan de Wageningse Annual Introduction Days (AID)vormen een kringvormig samenplaksel van losse groepjes, met een berg tassen in het midden. Als losse ganzenfamilies bewegen ze tussen een menigte ganzen. In elk groepje zit wel een notoire dansweigeraar die permanent de andere kant op kijkt. Buiten de muziek om is het stil. Wageningen toch niet zo erg Uitbundig is het niet, maar ook niet ongezellig. Eerder opgelucht, voldaan. Eerstejaars Voeding en maatschappij Amber vindt Wageningen leuker dan ze had verwacht. Ze loopt langs de kraampjes van studentenverenigingen die vanavond hun laatste werving houden, maar wordt zeker geen lid. ‘Die grote verenigingen lijken me niks, en Christelijk ben ik nou ook niet echt.’ Verderop heeft Eva een andere keuze gemaakt en een inschrijfformulier voor studentenvereniging SSR getekend. ‘Ik heb lang getwijfeld, maar ik dacht, ik doe eens wat anders met mijn leven. Eigenlijk twijfel ik nog steeds.’ Aankomend agrotechnoloog Simon staat vlak naast de feesttent. ‘Even een sigaretje roken hoor, dat mag niet binnen’, zegt hij. De AID is ook hem goed bevallen. ‘Ik had Wageningen veel kleiner verwacht, maar het valt best mee. En de mensen hier zijn eigenlijk best leuk.’ Shantel Rond half twaalf begint de band Shantel. Met een soort electronische zigeunermuziek brengen ze de tent tot leven. De zaal springt, lacht danst en doet te pas en te onpas een polonaise. Nog één toegift dan, en nog één. De band loopt ruim een half uur uit en zelfs na de laatste toegift blijven jongens meezingen. ‘Straks naar de studentenverengingen’, zegt kersvers aankomend KSV-lid Max. ‘Zometeen gaat de avond echt beginnen.’