Onderzoekers van Plant Research International en de Universiteit van Amsterdam hebben de milieueffecten bepaald van de meest gebruikte onkruidbestrijdingstechnieken om onze stoep schoon te maken. Naast chemische bestrijding gaat het dan om het branden, wegborstelen of stomen van onkruid. Die vergelijking is actueel, omdat het kabinet van plan is om het professioneel en particulier gebruik van herbiciden op verhardingen te verbieden. Uit de levenscyclusanalyse (LCA) van de onderzoekers blijkt dat die maatregel het milieu niet dient, integendeel. De chemische bestrijdingsmiddelen krijgen van de onderzoekers een LCA-score van 0,3 tot 0,5. Borstelen scoort tussen de 2,8 en 7; branden en hete lucht krijgen een score van 7 tot 12 punten. Hoe meer punten, hoe slechter voor het milieu. De chemische middelen vervuilen het water het meeste door hun giftigheid, maar bij borstelen slijten de tegels sneller, terwijl branden en hete luchtbehandeling veel fossiele brandstoffen vergen. Bovendien is borstelen het slechtste voor de volksgezondheid, leidt de heet-waterbehandeling tot het meeste fijnstof, en leidt branden van onkruid tot de hoogste klimaatimpact. Er is geen techniek die op alle 17 milieucategorieën als beste of slechtste uit de bus komt. Maar als je de scores voor die categorieën na weging bij elkaar optelt, komt het bestrijdingsmiddel tot echt als beste voor het milieu uit de bus. Het onderzoek, dat is gefinancierd door het ministerie van EL&I, staat in het rapport ‘LCA-quickscan vergelijking onkruidbestrijdingsmiddelen’.
Spuiten beter voor het milieu dan ‘milieuvriendelijke’ methodes
Milieubewuste gemeenten die het onkruid tussen de stoeptegels willen weghalen, hebben de chemische onkruidverdelgers in de ban gedaan. Toch blijken de ‘milieuvriendelijke’ alternatieven slechter voor het milieu.
