Bibliothecaris Ger Spikman spreekt van een mijlpaal: alle 5.200 Wageningse proefschriften zijn de afgelopen jaren gescand en nu digitaal beschikbaar. Het begon met blaadje voor blaadje scannen, met de hand. Daarna offerden de biebmedewerkers één gedrukt exemplaar op. Die werd uit elkaar gesneden, waarna de pagina’s automatisch werden gescand. Zo konden ruim honderd proefschriften per dag digitaal toegankelijk worden gemaakt. De bibliotheek houdt overigens ook de gedrukte proefschriften in voorraad in de kelder van het Forum. Daar ligt op dit moment een rij proefschriften van 125 meter lang. De komende jaren, als er ruim tweehonderd proefschriften per jaar bijkomen, groeit die rij verder aan. Het scannen van nieuwe proefschriften is overigens niet meer nodig, want de promovendi leveren hun dissertatie momenteel digitaal aan aan de bieb. Meest opmerkelijke proefschrift is die van J.P. Roozen uit 1972, over Inactivation of peroxidase, pectinesterase and alkaline phosphatase in polymers as a model for irradiation of dried foodstuffs. Achter deze lange titel gaat een proefschrift schuil van slechts 11 pagina’s – de samenvatting van een handvol Duitstalige publicaties over dit voedingskundige onderzoek. Veruit de meeste proefschriften zijn in het Engels, maar is zitten ook 569 Nederlandstalige bij, plus 27 Franse, 12 Duitse en 13 Spaanse proefschriften. En niet te vergeten één Friese dissertatie en drie in het Afrikaans.
Alle 5.200 proefschriften gedigitaliseerd
De oudste is uit 1920, de dikste van Theo Spek telde 1.100 pagina’s, de dunste van J.P. Roozen slechts 11 pagina’s. De ruim vijfduizend dissertaties van de universiteit zijn gescand en nu digitaal beschikbaar. Collegelid Tijs Breukink scande op 18 juni de laatste van 930.000 proefschriftpagina’s.
