‘Ik mis een goed verhaal bij vleestaks’

‘Het lastige is dat rood vlees veel slechter voor het milieu is dan wit vlees. Moet je de kip dan anders belasten dan het rund? Ook vraag ik me af of dierenwelzijn dan ook een rol gaat spelen. Moet je biologische kip, die al veel duurder is, ook belasten? En dan de samengestelde producten: hoe ga je een pizza van 310 gram met 40 gram ham belasten? Ik zie niet hoe je dat praktisch op een goede en heldere manier kunt regelen. Ik mis een goed verhaal bij de vleestaks. Met een algemene belasting op vlees wordt de maatregel toch snel gezien als melkkoe, om het begrotingstekort te repareren. Dan sta je als politicus tamelijk zwak. Je kunt ook zeggen: we moeten de milieukosten van vlees verwerken in de prijs. Dan kun je denken aan een btw-verhoging waarvan de opbrengst wordt gebruikt om milieumaatregelen te ondersteunen. Daarmee kun je laten zien aan de consument wat er met het geld gebeurt. Het is te vroeg om een vleestaks in te voeren, je moet zo’n stap voorbereiden met voorlichting en bewustwording. Je zult eerst meer moeten vertellen over het vervuilende karakter van vlees – veel mensen weten dat niet – en uitleggen dat je prima toe kunt met 50 à 60 gram vlees per dag – mensen hebben geen idee hoeveel vlees goed voor je is. Zonder die boodschap is er geen draagvlak voor een vleestaks. Je ziet dat een belasting op vlees of eiwitten een terugkerend thema is bij een sommige politieke partijen. In Denemarken is een vettaks ingevoerd, om ongezonde verzadigde vetten extra te belasten. Het is een van de weinige manieren voor politici om grip te krijgen op de voedselmarkt. Zo’n taks is deels symboolpolitiek om normen te stellen aan onze voedseleconomie.’