‘Op hakken lopen doe ik hier niet, ik voel me dan niet prettig. Spanjaarden zijn klein en ze kijken me met grote ogen aan als ik hoge hakken aan heb. Bovendien val ik al genoeg op, want ik loop al lekker in een zomerjurkje met een legging. Het is nu zo’n twintig graden, warm genoeg voor zomerkleding. Maar de Spanjaarden denken daar anders over: ze spreken me op straat aan om te vertellen dat het nog veel te koud is voor mijn kleding. Wel grappig dat dit zo verschilt met Nederland. Het lab waar ik werk is veel kleinschaliger dan wat ik gewend ben van Wageningen. Ook staat mijn computer in het lab, waardoor alles zich eigenlijk in dezelfde ruimte afspeelt. Nu de lente aanbreekt lunchen we dan ook graag buiten. Regenen doet het hier bijna nooit, sinds september waren er slechts vijf regenachtige dagen. Eén keer heeft het echt gestort. De straten veranderden toen direct in een soort wildwaterrivieren. Ze zijn niet gewend aan zoveel water. Ik moet hard werken, veel harder dan in Nederland. Omdat ik voor een bedrijf werk, heb ik weinig vrije dagen. Het komt regelmatig voor dat andere internationale studenten vrij zijn, terwijl ik moet werken. Een beetje extra vrij was natuurlijk niet verkeerd geweest. Maar ik krijg wel enthousiaste reacties op mijn werk en dat maakt mij ook enthousiast. Het is leuk om te zien hoe blij mijn begeleider wordt van mijn onderzoeksresultaten. Dus ondanks de lange dagen is het zeker de moeite waard.’
Zomerjurkje in Madrid
Wie? Christel Seegers, vijfdejaars Biotechnologie. Wat? Onderzoek naar eiwittransport in schimmels. Waar? In Madrid, Spanje. Waarom? Ik wilde een leuk onderzoek in het buitenland. Bovendien had ik al ervaring met schimmels door mijn bachelorthesis
