U bent de eerste vrouwelijke directeur van een kenniseenheid. Voelt dat als bijzonder?
‘Ik weet dat het bijzonder is, maar zelf ben ik daar niet mee bezig. Ik merk wel aan de reacties om me heen dat het met name onze vrouwelijke medewerkers iets doet. En dat is leuk.’
In de rubriek Liefdewerk werd u onlangs als zeezeiler geportretteerd. U bent voormalig wedstrijdroeier bij Argo. Is het toevallig dat u het tot directeur hebt geschopt?
‘Ik denk dat daar wel een verband is. Het heeft iets te maken met ambitie en met lef en durf. Met staan voor je zaak en met doorzettingsvermogen.’
Wat is er aan de hand bij het LEI?
‘Het LEI is voor 72 procent van het werk afhankelijk van EL&I. Een deel van die opdrachten dreigt van tafel te vallen. Dat komt door het topsectorenbeleid. Werk dat voorheen van EL&I en LNV kwam, moet nu mede door het bedrijfsleven worden betaald. Dat valt nu hoogstwaarschijnlijk buiten de boot, omdat bedrijven dit als een overheidstaak zien.
Wat betekent dat?
‘De gevolgen zijn groot. In het meest zwarte scenario: een reorganisatie. De eerste uitkomsten van het topsectorenbeleid zien er niet goed uit.’
Wat moet er gebeuren?
‘We moeten ons herpositioneren, want onze traditionele markt valt weg. We moeten ons beter profileren op de thema’s waar we in uitblinken. Het is voor mij ondenkbaar dat we de expertise die we hebben op mondiale thema’s als voedselzekerheid en duurzaamheid niet weten te verwaarden. Ik geloof er heilig in dat dat kan. De combinatie van sociaal-economische kennis, data en modellen en de kennis van de sector is onze gouden driehoek. We moeten dat alleen beter laten zien aan andere klanten dan EL&I’
Een zware klus. Waarom heb u eigenlijk gesolliciteerd?
‘Mijn hart ligt bij deze organisatie. Ik heb er heel goed over nagedacht, omdat ik besef dat het een grote verantwoordelijkheid is om SSG te leiden. Hier kan ik bezig zijn met onderwerpen die er voor mij toe doen: voedsel, natuur, duurzaamheid.’